ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα ούτε να γνωρίζει το μέλλον για να ρυθμίζει τις αποφάσεις του αλλά πολύ περισσότερο πολλές φορές βλέπει με τα μάτια τα σαρκικά τι συμφέρει το σώμα και όχι με τα μάτια τα πνευματικά, αυτό που ωφελεί το πνεύμα και τελικά σώζει οδηγώντας στην αιώνια ζωή. Όταν δεχόμαστε τον Χριστό ως σωτήρα μας παύουμε να βλέπουμε με τα σαρκικά μας μάτια, και γενικά οτιδήποτε στην ζωή μας δεν είναι πλέον σαρκικό αλλά πνευματικό. Ζωή με άρωμα Χριστού δηλαδή χριστιανική ζωή που θα επί έργα χριστιανικά. Έργα που πολλές φορές δεν συμφωνούν με το θέλημα της σάρκας, έργα που δεν έχουν υλική απόλαυση, αλλά αποκομούν όμως μεγάλο πνευματικό όφελος. Πνευματικό κέρδος που έρχεται ύστερα από εκπαίδευση από αγώνα ύστερα από την πνευματική πάλη με τον άρχοντα του κόσμου τούτου. Με τα πνευματικά μάτια βλέπουμε τα έργα του Θεού στη ζωή μας να μην είναι παράλογα η ακατανόητα (όπως τα βλέπαμε όταν ζούσαμε κατά τον παλαιό άνθρωπο και βλέπαμε με τα φυσικά μας μάτια και τίποτε περισσότερο), αλλά τώρα σαν πνευματικοί πλέον βλέπουμε το έργο του Θεού για εμάς ένα έργο ωφέλιμο εποικοδομητικό και σωτήριο για όποιον πιστεύει στον Ιησού Χριστού. ΄Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς οτιδήποτε συμβαίνει στην ζωή μας το επιτρέπει ο πατέρας Θεός και Αυτός είναι που μας παρέχει όλα όσα έχουμε αποκτήσει.

Εμείς οφείλουμε με την ζωή μας να δείχνουμε στους ανθρώπους πως και με ποιο τρόπο ενεργούνται τα έργα του Θεού στην ζωή μας. Εργαζόμενοι τον Χριστό γινόμαστε μάρτυρες του ονόματος του μαρτυρώντας ακόμα και με τον θάνατό μας είτε αυτός είναι μετά από διωγμό και θλίψεις είτε ακόμα και ο κοινωνικός ή οικονομικός –επαγγελματικός- θάνατος, μαρτυρούν οτι εργαζόμαστε τα έργα του Κυρίου αλλά και ο Κύριος μέσα από έργα του εργάζεται για εμάς. Χαρά και θρίαμβος για τις θλίψεις υπέρ του ονόματος του Χριστού με μία όμως σημείωση: Πρέπει να γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Kύριος εργάζεται για την σωτηρία μας και για να γίνω πιο σαφής πρέπει να γνωρίζουμε την διαφορά ανάμεσα στην δοκιμασία και στην τιμωρία που επιτρέπει ο Κύριος. Και αυτό γιατί αν παρεξηγούμε τις έννοιες αυτές δεν οικοδομούμαστε, δεν διορθώνουμε τα σφάλματά μας και δεν δοξάζεται το όνομα του Χριστού μεταξύ των ανθρώπων. Για παράδειγμα πρέπει να γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού έτσι ώστε να διορθωνόμαστε σε κάθε στραβοπάτημα ή σε κάθε είδους επίπληξη από τον Κύριο για το λάθος μας να βλέπουμε αυτό το γεγονός σαν τιμωρία και όχι όταν ο Κύριος μας τιμωρεί (και όχι άδικα) εμείς αυτό μα το βαπτίζουμε “δοκιμασία”. Επαναλαμβάνω πως πρέπει να γνωρίζουμε πώς εργάζεται ο Κύριος στην ζωή μας γιατί έτσι ωφελούμαστε πνευματικά. Ας δεχόμαστε με ταπείνωση το έργο του Θεού στην ζωή μας και μέσα από την ταπεινότητα και την υποταγή σε αυτό το έργο του Κυρίου δοξάζεται Αυτός και ο πατέρας Θεός μετ Αυτού. Τρανό παράδειγμα υπομονής στο έργο του Θεού (δοκιμασία πίστεως και υπομονής) ο Ιώβ και η γνωστή σε όλους μας ιστορία του αλλά και η ταπεινοφροσύνη και υποταγή στο έργο του Θεού από τον απόστολο Παύλο όπου πάρ όλη την δόξα και γνώση για το θείο σχέδιο του Θεού, αποκάλυψη που ίσως κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα, και παρά τις δεήσεις του απ Παύλου ο Κύριος δεν θεράπευε τον “σκόλωπα” όπως τον αναφέρει ο απόστολος για να δείξει πώς ο Θεός εργάζεται ακόμα και μέσα από τις αδυναμίες και παθήσεις του σώματος μας –ας μην συμφωνούμε, ας μην ηχεί ευχάριστα σε εμάς αυτό- ώστε να δοξάζεται το όνομα του και να οικοδομούμαστε πνευματικά όλοι μας.

Ο Κύριος εργάζεται μαζί μας και κατά την ομολογία μας. Όταν λέμε πώς ομολογούμε τον Κύριο δεν πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας σε κάποια διαφορετική θέση απέναντι των άλλων ανθρώπων αλλά πρέπει να γνωρίζουμε και να πιστεύουμε πώς ο Κύριος μας πρώτος διώχθηκε συκοφαντήθηκε και τελικά θανατώθηκε χάριν της ομολογίας του και της φανερώσεως του θελήματος του Θεού και πατέρα Του στους ανθρώπους. Λουκ. 9:23 Έλεγε δε προς πάντας· Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ' ημέραν και ας με ακολουθή. Ο Κύριος εργάζεται μαζί μας και μέσα μας έτσι ώστε μέσα από τον ονειδισμό και την δική μας ταπείνωση και ατίμωση να δοξάζεται το όνομά Του. Παράδοξο ίσως με τα ανθρώπινα μάτια, αλλά δια της υπακοής –πλήρη αποδοχή του θελήματος του Θεού και των έργων του στην ζωή μας- έρχεται η πνευματική άνδρωση και σωτηρία. Ταπείνωση στο σημείο ώστε να μεταφέρει ο ίδιος ο καταδικασμένος το όργανο του μαρτυρίου του στις πλάτες του όπως ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός που σημαίνει πλήρη υποταγή στο έργο που ανέλαβε και πλήρη αφοσίωση για την περαίωσή του.

Έτσι παροτρύνει και εμάς ο Ιησούς στο παραπάνω εδάφιο προδιαθέτοντάς μας πώς ο δρόμος για την αιώνια ζωή είναι δύσκολος και ανηφορικός. Ας θυμηθούμε αντιπαραβάλλοντας την ζωή κάθε πιστού με την εργασία ή μάλλον την επεξεργασία –δοκιμασία- για την κατασκευή του τότε ναού του Σολομώντα στην Παλαιά Διαθήκη. Έπρεπε ο λιθοξόος τον άμορφο όγκο από πέτρα που ελάμβανε από το βουνό, να τον επεξεργασθεί, να τον διαμορφώσει, έτσι ώστε να πάρει για αυτόν το επιθυμητό σχήμα και κατόπιν να αριθμηθεί και να τοποθετηθεί στον ναό του Κυρίου για να λάβει την συγκεκριμένη του θέση. ‘Οποια πέτρα δεν άντεχε από την επεξεργασία δεν ήταν πλέον χρήσιμη για την κατασκευή του ναού και την πέτούσαν. Άλλο παράδειγμα δοκιμασίας ο σιδεράς που μέσο της φωτιάς επεξεργάζεται τον σίδηρο ώστε όσο περισσότερο τον πυρώσει και τον χτυπήσει με το σφυρί επάνω στο αμόνι τόσο περισσότερο θα καθαριστεί από τα ξένα στοιχεία και θα γίνει ανθεκτικός και αντάξιος έτοιμος για την χρήση που κατασκευάστηκε και προορίζεται.

Πληρώντας τα παραπάνω αγαπητοί φίλοι πρέπει να έχουμε καρποφορία στην ζωή μας. Ζώντας όλες αυτές τις δοκιμασίες και την εργασία του Θεού μέσα μας και στο οικείο μας περιβάλλον δείχνουμε πραγματικά πως είμαστε παιδιά του Θεού. Πως είμαστε το φως του κόσμου ή το αλάτι της γης όπου το φως φωτίζει και υπερτερεί του σκότους ή το αλάτι που νοστιμίζει αλλά και διατηρεί κάτι για να μην αλλοιωθεί.
Όλα τα παραπάνω τελούνται φέροντες το αποτέλεσμα της κατοικίας του Αγίου Πνεύματος στο σώμα μας, στο είναι μας, στην ζωή μας, φέροντες τους καρπούς του πνεύματος το αποτέλεσμα την συγκομιδή από τον αγρό του Κυρίου.”καρποι πνεύματος Αγίου” Γαλ. 3 22-23. Δεν ζούμε πλέον εμείς για τον εαυτό μας αλλά ζει ο Χριστός μέσα μας. Γαλ. 2:20 "Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην· ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί· καθ' ο δε τώρα ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού." Αυτός είναι το Α και το Ω στην ζωή μας και πρέπει να αναλωνόμαστε από εδώ και στο εξής εκτελώντας το θέλημά του.
Πρέπει να είναι τόση η ενέργεια του Θεού στην ζωή μας ώστε να είμαστε νεκροί ως προς τον κόσμο γιατί όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό είναι το συμφέρον μας. Νεκροί προς τον κόσμο και συμφέρει να πεθάνει ένας για τους πολλούς παρά να πεθάνουν όλοι και σε αντιπαραβολή όπως ο θάνατος του Χριστού έφερε στην ζωή και στο δικαίωμα της ανάστασης όλο το ανθρώπινο γένος, έτσι και ο θάνατος ενός πιστού όπως αναφέραμε μπορεί να μην είναι ότι πιο ευχάριστο για τον ίδιο (αν το σκεφτούμε με το πνεύμα της λογικής του κόσμου τούτου) έχει όμως πολλά σωτήρια αποτελέσματα για τους άλλους πιστούς για πνευματική ενδυνάμωση εγρήγορση, αγρυπνία, προσευχή, νουθεσία, μίμηση για καλά έργα. Αύξηση πνευματική όπως ο σίτος που έπεσε στην καλή γη και έφερε καρπό το ένα εξήντα το άλλο τριάντα κ.λ.π. Έτσι και ο Χριστός ως ο πρώτος σπόρος έπεσε στην γη και με τον θάνατο του και μόνο με αυτόν έφερε στην γη νέο καινούργιο καρπό για συγκομιδή και απόθεση στην αποθήκη του (αιώνια κληρονομιά) με πρώτη την εκκλησία των πρωτοτόκων και κατόπιν το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος.
Εβραίους 2:9-10 "τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού. Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων."Αφήνοντας λοιπόν τον Θεό να εργάζεται για εμάς μέσα μας και ακολουθόντας και εμείς τα βήματα του Χριστού με τον θάνατό μας θα φωτίσουμε και άλλους αδελφούς και μέσω του θανάτου του Χριστού θα κερδίσουμε την αιώνια βασιλεία μια και ο αρχηγός της σωτηρίας μας θα φέρει σε δόξα πολλούς υιούς.

Π. Κακούρης.