Ποιό είναι το Πραγματικό Πνευματικό Σάββατο του Θεού!
Στον παλιό Ισραήλ ήταν οριζόμενο "Σάββατο Κυρίω τω Θεώ Σου"...στον νέο Ισραήλ κατά πνεύμα είναι οριζόμενο" όλες οι ημέρες Κυρίω τω Θεώ Σου"!
Στο θέμα του χρόνου όλες οι ημέρες είναι ίδιες άρα δεν υπάρχει διαφοροποίηση σήμερα του Σαββάτου ως ημέρας, ούτε Κυριακή αλλά όλες οι ημέρες είναι ίδιες και χρειάζεται όλες οι ημέρες μας να είναι του Κυρίου και όχι μία ή δύο ημέρες και οι άλλες να ανήκουν σε εμάς. Βέβαια αν θέλουν κάποιοι να ξεχωρίζουν τις ημέρες, για τον Θεό το κάμουν αλλά ο Θεός τώρα δεν το επιβάλλει.
Στοιχεία του κόσμου είναι οι ημέρες μας σαν μέρη του χρόνου των ανθρώπων. Η ημέρα σαν χρονική μονάδα είναι ίδια, δεν έχει ιδιαίτερη πνευματική οντότητα σαν σειρά χρονικών στιγμών.
Αυτό που κάνουμε όταν εξαγοράζουμε την ημέρα μας την κάνει άγια μέρα, εξαρτάται δηλαδή από αυτό που κάνουμε, από την πιστότητα μας και τη σχέση την πνευματική μας με το Θεό.
‘’ Μηδείς λοιπόν να μη σε κατακρίνει για Σάββατο… είναι εικόνα των αιωνίων ‘’.
Και ‘’ ενθυμού όταν ήσουν δούλος στη γη της Αιγύπτου και Κύριος ο Θεός σε εξήγαγε εκείθεν εν χειρί κραταιά… δια τούτο Κύριος ο Θεός σου προσέταξεν σε σένα να φυλάττεις την ημέρα του Σαββάτου’’ Δευτερονόμιο Ε15.
Η παραπάνω προσταγή του Κυρίου του Θεού είναι προς τους Ισραηλίτες να φυλάττουν το Σάββατο για να ενθυμούνται την έξοδο τους από τη γη της Αιγύπτου. Παραλληλισμός για τον Ισραήλ του πνεύματος του Θεού που τον ελευθερώνει από του τοπικού χαρακτήρα τις δουλείες και εισάγει τις πνευματικού χαρακτήρα ελευθερίες.
Μας ελευθερώνει από την Αίγυπτο, της αμαρτίας, της δουλείας, από το δυνάστη τον διάβολο και τους ανθρώπους του. Αντί του Μωυσή είναι τώρα ο Χριστός ο ελευθερωτής μας που μας οδηγεί τώρα στη έρημο. Τώρα θυμόμαστε από πού μας έβγαλε ο Θεός και τώρα πορευόμαστε στη έρημο. Δεν υπάρχει ανάπαυση εδώ λέει ένας ύμνος, τώρα εργαζόμαστε, μοχθούμε, αγωνιζόμαστε τον καλόν αγώνα της πίστεως.
Στον λόγο του ο Χριστός μας λέει ότι ο πατέρας Θεός πάντοτε εργάζεται και ο ίδιος ο Κύριος εργάζεται σε μας ένα έργο τέλειο. Τώρα φυλάτουμε στην καρδιά μας, περιμένουμε την αυγή της ημέρας, της έλευσης του Χριστού για να δούμε τότε τον Σαββατισμό τον πραγματικό.
Το Σάββατο σαν χρονική στιγμή είναι εικόνα του αιωνίου Σαββάτου. Τότε που θα σταματήσει το έργο του ο Θεός, τότε που θα γίνει ορατή η ένδοξη πραγματικότητα της ημέρας της κατάπαυσης του Θεού. Εμείς δια του Χριστού θα εισέλθουμε στην ημέρα της κατάπαυσής του εάν μείνουμε πιστοί εκτελεστές του έργου του και όχι ακροατές επιλήσμονες γιατί αν μείνουμε μόνο στη νωθρή και άκαρπη ακρόαση τότε αντί κατάπαυσης θα έχουμε κατάστρωση των υπάρξεων μας εν τη ερήμω του αιώνα τούτου.
Τώρα δεν υποκείμεθα στο χρονικό Σάββατο σαν τους Ισραηλίτες που σωστά έπρεπε να υπακούσουν στο νόμο του Θεού. Σε μας δεν επιτρέπεται η ανάπαυση μας γιατί δεν ήλθε το πραγματικό Σάββατο.
Οι δέκα εντολές ήταν όροι προσωπικής συνθήκης με τους ελευθερωθέντες Ισραηλίτες για να οδηγηθούν στη γη της επαγγελίας. Σε μας στη Νέα διαθήκη του πνεύματος πολύ υπερέχουσα και αιώνια έχουμε βέβαια όρους προσωπικής συνθήκης, ισχύουν οι δέκα εντολές αλλά ανακρίνονται πνευματικώς, έχουν επέκταση πνευματική (δεν είναι τοπικού ή χρονικού χαρακτήρα αλλά πνευματικού).
Σε μας η γη της επαγγελίας είναι πνευματικού χαρακτήρα και αιώνια, δεν είναι η γη Χαναάν που όταν ο Αβραάμ εισήχθη δεν έμεινε να κτίσει αλλά έμεινε σε σκηνές διότι πρόσβλεπε στην αιώνια πόλη του Θεού, στη γη την αιώνια που ο Θεός θα τον πάει (δεν είχε εδώ πόλη διαμένουσα).
Η αγάπη είναι πάνω από το νόμο, κατ’ αυτής δεν υπάρχει νόμος στην αγάπη. Ο Χριστός συμπλήρωσε το νόμο με υπερισχύουσες διατάξεις αγάπης και χάριτος και έτσι διαμόρφωσε το νόμο της πίστεως. Την πίστη λοιπόν ζητάει ο Θεός, την πίστη δια αγάπης ενεργουμένη. Η πίστη είναι πνευματική σχέση εμπιστοσύνης, ανταπόκριση ευγνωμοσύνης που μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να ευαρεστήσει τον Θεόν
Ο θεός δεν ευαρεστείται με μηχανιστικές επιλεγμένες υπακοές μας που έτσι κι αλλιώς δεν δυνάμεθα απόλυτα να τις πράξουμε. Ο Θεός ζητάει την επιλογή πίστης της καρδιάς, ζητάει την καρδιά μας, τη φιλία μας, το δόσιμο της αγάπης μας. (Δεν ευαρεστείτε στις διατεταγμένες εορτές μας που γίνονται για το Θεό αλλά με την εορτή της καρδιάς μας). Η αγάπη μόνο μπορεί να καλύψει όλες μας τις αμαρτίες , όλες αυτές που δε μπορούσαμε να πράξουμε ως όντα χωμάτινα και αδύναμα.
Ένα ερώτημα για τους Ισραηλίτες... περιτομή κάνουν εν Σαββάτω δεν εθεωρείτο έργο και δεν ήταν αμαρτία; Γιατί;
Πρέπει να διαχωρίσουμε το σαρκικό έργο από το πνευματικό έργο. Ο Θεός εργάζεται συνέχεια, το Σάββατο του Θεού δεν έχει έρθει ακόμα. Όπως για το Θεό και για τον Χριστό, τον Θεό Του, που εργάζονται πάντοτε έργο δικαιωσύνης έτσι και για όσους είναι Υιοί του Θεού και αδερφοί του Χριστού δεν υπαρχει μιά ημέρα ανάπαυσης-αποχής απο του έργου πίστεως. Ήμαστε γεννημένοι ξανά δια του πνεύματος του Θεού και ήμαστε πνευματικά νέα δημιουργήματα, οι νέοι άνθρωποι του θεού και γι αυτό περιμένουμε το Σάββατο του Θεού μας για να αναπαυθούμε και εμείς, να εισέλθουμε στην κατάπαυσή του.
Νόμος ήταν το Σάββατο για τον σαρκικό άνθρωπο και γι αυτό δόθηκε για επιτροπεία και προπαιδεία. Για τον πνευματικό άνθρωπο όλες οι μέρες είναι ίδιες εργάσιμες γιατί υπακούει στον Κύριο του Σαββάτου. Ο νόμος δόθηκε για να γνωρίσει ο άνθρωπος ότι είναι αμαρτωλός, δούλος και ξένος των διαθηκών. Κανένας δε μπόρεσε να τηρήσει το Σάββατο γιατί όλος ο νόμος είναι ενιαίος. Αν υποθετικά κάποιος τηρούσε ακριβώς, κατά πάντα το Σάββατο, όπως ορίστηκε αυτό, δεν θα τον δικαίωνε γιατί έπρεπε και σε όλες τις άλλες διατάξεις και εντολές του Νόμου να είναι άψογος και καθαρός. Συνεπώς δε σώζεται κανένας με την τήρηση του Σαββάτου!
Ο Νόμος του Θεού είναι πάρα πολύ ωφέλιμος για τον άνθρωπο γιατί τον οδηγεί στη μετάνοια που είναι η φυσική διέξοδος της επίγνωσης της αμαρτολότητας του, που έτσι γίνεται κατάδηλη. Γι αυτό λέει ο απόστολος Παύλος δια του Νόμου έγινε η γνώριση της αμαρτίας που μας δουλαγωγεί και μας καταδυναστεύει. Δια του Νόμου λοιπόν εγίναμε παραβάτες του Νόμου. Όμως ο Νομοθέτης εκτός από Δίκαιος είναι και Ελεήμων και Μακρόθυμος γιατί είναι ο Θεός της αγάπης.
Σάββατο δεν θα βρείτε μάννα εν τη πεδιάδι. Σαράντα χρόνια έτρωγαν το μάννα έως ότου ήλθαν στα όρια γης Χαναάν. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να τον συνάγουν από την προηγούμενη και να το ετοιμάσουν (ψήσουν – βράσουν και το Σάββατο θα το έτρωγαν) -δεν υπάρχει ο άρτος εξ ουρανού το Σάββατο. ( Έξι ημέρες θέλετε συνάγει αυτό, εν τη εβδόμη όμως ημέρα του Σαββάτου εν ταύτη δεν θα ευρίσκεσθε). Το ψωμί της ζωής που είναι ο Χριστός δίδεται σήμερα και καλούμεθα να το γευθούμε και να τραφούμε με αυτό, έρχεται Σάββατο όπου δε θα βρίσκεται το ψωμί της ζωής για τους ανθρώπους. Τώρα διατίθεται δωρεάν στους πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνη. Δεν θα εργασθεί ο Θεός την εβδόμη μέρα, είναι η κατάπαυση του, δεν θα εισέλθει στην κατάπαυση του αυτός που θέλει να δουλέψει, να παράγει έργο καθυστερημένα, δηλαδή αυτός που δεν προετοιμάστηκε τον καιρό τον ευπρόσδεκτο της σωτηρίας.
Ποιο είναι το έργο που θέλει ο Θεός από μας να εργαστούμε ρώτησαν τον Χριστό μια μέρα και ο Χριστός τους είπε: το έργο του Θεού είναι να πιστέψετε σε εκείνον που ο Θεός απέστειλε. Δια του Χριστού εδημιούργησε ο Θεός τα πάντα. Δια του Θεού Λόγου έφτιαξε την υλική δημιουργία αλλά και τη νέα πνευματική δημιουργία.
Τετέλεσται ακούστηκε πάνω στο σταυρό η φωνή του Χριστού. Η σωτηρία μας γίνεται δια της θυσίας του Χριστού υπέρ υμών και ολοκληρώθηκε. Το έργο του ο Χριστός το ολοκλήρωσε, απομένει το δικό μας έργο, το έργο της πίστης μας που γίνεται σήμερα και όχι αύριο.
Οι παραπάνω σκέψεις είναι προσωπικές και τις μοιράζομαι με αδελφούς εν ειρήνη και αγάπη.Είναι ανάγκη να λέμε τη γνώμη μας ,αν έχουμε πληροφορία πίστεως και αληθείας εν ελευθερία πνεύματος, με τάξη και ευπρέπεια...και βεβαίως να θεωρούμε αλλήλους υπερέχοντας, πράγμα που σημαίνει ότι δίνουμε ικανό χώρο ύπαρξης και λόγου εις πάντα αδελφό.
Τυχόν φιλονεικίες διαλογισμών όμως μεταξύ αδελφών του Χριστού δεν επιτρέπονται και ούτε πρέπει να υπάρχει ουδεμία τέτοια συνήθεια ...ούτε οποιαδήποτε κατάκριση περί του αν κρίνει κάποιος μίαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν,ή αν άλλος κρίνει ίσην πάσαν ημέραν.
Σε τελική ανάλυση όλα όσα πρέπει να πράττουμε πρέπει να τα πράττουμε με πίστη χωρίς αμφιβολίες,και βέβαια παν ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως, είναι αμαρτία όπως αναφέρει ο απ.Παύλος.
φ.σ
