cd  ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙ
spacer.png, 0 kB

alt

" Η έρημος και η άνυδρος θέλουσιν ευφρανθή δι' αυτά, και η ερημία θέλει αγαλλιασθή και ανθήσει ως ρόδον."

Ησαίας 35,1 

 
            ΜΑΡΑΝΑΘΑ!
     Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΧΗ
     ΕΛΑ ΧΡΙΣΤΕ ΞΑΝΑ!

         ΑΠΡΙΛΙΟΣ 
 2023       

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
          1 2
 3  5  6 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30

spacer.png, 0 kB
spacer.png, 0 kB
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙ
Συντάχθηκε απο τον/την Εκδότης   
Τετάρτη, 04 Μάιος 2016 22:55

Όταν η Αγία Γραφή ομιλεί για το πνεύμα το Άγιο,εύλογα νοείται η κτητική σχέση στην οποία ανήκει και η οποία κατανοείται ότι είναι το πνεύμα του αγίου ύψιστου Θεού. Δεν νοείται το πνεύμα μόνο του χωρίς να εκχωρείται απο τον Θεό στους πιστούς δικούς Του ανθρώπους.

Βλέπουμε γενικώς ότι το πνεύμα αναφερόμενο μόνο του δεν έχει όνομα αλλά έχει χαρακτηριστικό γνώρισμα το πρόσωπο στο οποίο ανήκει ,στο πρόσωπο που σκέπτεται ,στην κάθε δηλ. έλλογη οντότητα και η οποία αναγνωρίζεται βέβαια με ένα όνομα. Συνεπώς πλήρης με σαφήνεια έκφραση είναι το πνεύμα του Θεού ή το πνεύμα του Χριστού ,η το πνεύμα του τάδε ανθρώπου.

Το πνεύμα λοιπόν δεν έχει διαφορετικό όνομα απο αυτόν που το κατέχει αλλά συστήνει αυτόν ακριβώς που το έχει. Εν προκειμένω το Πνεύμα το άγιο το δωρίζει ο Θεός, εκχύει την δωρεά του πνεύματος ο Δωρίζων,ο Δωροδότης Θεός στο κάθε παιδί Του που το αναγνωρίζει απο την πιστότητα της υπακοής του στον λόγο του Χριστού.

Ο πρώτος που έλαβε το χρίσμα εν πληρότητι-άνευ μέτρου απο του Αγίου Θεού είναι ο αποσταλείς Μονογενής Υιός Του ο Ιησούς Χριστός, ο κεχρισμένος σωτήρας,μεσσίας του λαού Του. Κατα την Πεντηκοστή λαμβάνουν απο του χρίσματος του αγίου(Δύναμη εξ ύψους-ενέργεια δυναμική χορηγηθείσα απο του Παντοδυνάμου με θαυμαστή ένδειξη-εμφάνιση πύρινων γλωσσών επι της κεφαλής των) οι πιστοί μαθητές του Χριστού ως οι οριζόμενοι απόστολοί Του να κηρύξουν την σωτηρία του κόσμου δια της πίστως εις τον Χριστόν δια του λόγου αυτών,όπως ακριβώς περιγράφεται στην αρχιερατική προσευχή του Κυρίου προς τον Θεό Του και Πατέρα Του.

Προσευχόμενος ο Κύριος είπε..."όπως Πατέρα έστειλες Εσύ Εμένα έτσι και Εγώ στέλλω αυτούς για να πιστέψει ο κόσμος σε Μένα δια του λόγου αυτών" και εδώ τονίζουμε "δια του λόγου αυτών " μόνο αυτών. Αυτή την πίστη την αγία την άπαξ παραδοθείσα στους αγίους , εννοείται τους Αποστόλους εμείς όλοι οι μεταγενέστεροι πρέπει να κατέχουμε και να διαφυλάσσουμε εν τη καρδία μας!

Για να μας αγιάζει η πίστη μας πρέπει να μη περιέχει τίποτα αλλο απο τον γεγραμμένο Λόγο των Αποστόλων,και αυτό ζήτησε ο Κύριος στην προσευχή Του: "Πατέρα αγίασον αυτούς εν τη αληθεία Σου,ο λόγος ο δικός σου είναι Aλήθεια" Και αλήθεια είναι το πνεύμα της αληθείας,που ενοικούσε στους Αποστόλους και που μέσω του λόγου τους μεταδίδεται και σε μας αν είμαστε εκτελεστές του λόγου της αληθείας και όχι ακροατές επιλήσμονες. Επιλήσμων είναι αυτός που ακούει μεν αλλά δεν υπακούει δε. Καμία άλλη μεταγενέστερη πρόσθεση, ούτε αφαίρεση πολύ δε περισσότερη πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις της φύσεως του Θεού,του Χριστού και των ανθρώπων δεν επιτρέπεται. Ας σημειωθεί εδώ ότι ο τρόπος σκέψης των Ελληνιστών ήταν ποιός είναι ο Θεός ,ενώ ο Ιουδαικός τρόπος σκέψης ήταν όχι ποιά είναι η φύση του Θεού αλλά ποιό είναι το θέλημα του Θεού!

Εντολή θεία Πνευματική απαράβατη είναι όσοι γεννιούνται απο το Θεό να μη γίνονται δούλοι ανθρώπων,διότι έτσι χάνουν την ελευθερία του Πνεύματος του Θεού και εκπίπτουν στη δουλεία μιάς θρησκευτικής συνείδησης νεκρών έργων. Ο Χριστός λέγει η Αλήθεια η δική Μου θα σας ελευθερώσει και έτσι όντως (πραγματικά-πρακτικά όχι θεωριτικά) ελεύθεροι θέλετε είσθε!

Πνεύμα εδίδετο και στην Παλαιά Οικονομία εις τους προφήτας τους αποστελόμενους εκ Θεού για να αναγγέλουν μόνο το "τάδε λέγει Κύριος" Στους Εβραίους διαβάζουμε ότι ο Θεός μίλησε στους πατέρες δια των προφητών Του και εσχάτως μίλησε δια του Υιού Του. Πολλή μεγάλη σημασία έχει ότι οι αποστελλόμενοι προφήτες αλλά και οι ιερατεύοντες ήταν οριζόμενοι εκ του Θεού και όχι εξ ιδίων επιλογών του λαού Ισραήλ. Σε όσες περιπτώσεις οι άνθρωποι αυτοχρίονταν ασεβώς και αυθαιρέτως ως αντιπρόσωποι του Θεού έλεγαν απλά δικές τους ματαιόδοξες εφευρέσεις.

Ο Θεός ήταν ο πρώτος Διαμαρτυρόμενος που προειδοποιούσε τον λαό να μη ακούει αυτούς που δεν έστειλε ο Ίδιος ..και να μη εξαπατάται απο αυτούς τους ψευδοπροφήτες που ήταν εαυτο-αποστέλοντες και όχι απόστολοι εξ Αυτού. Αναφέρεται καθαρά στην προς Εβρ.ε΄1-6 "κάθε αρχιερέας εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται τα προς τον Θεόν...και ουχ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν αλλά καλούμενος υπο του Θεού καθώσπερ και Ααρών".

Όποιον καλεί ο Θεός αυτός είναι αρχιερέας...δεν έγινε μόνος του ο Ααρών ή απο κάποιο ανθρωποθρησκευτικό πρεσβυτέριο ή κάποια βασιλεύουσα ανθρωποιερατική Σύνοδο, ούτε είπε εγώ θα γίνω αρχιερέας δηλ.δεν έδωσε δόξα στον εαυτό του αλλά στον Θεό που τον κάλεσε να γίνει αρχιερέας.
Και για τον Χριστόν λέγει η Γραφή" Ούτως και ο Χριστός ουχ εαυτόν εδόξασεν γενηθήναι αρχιερέα,αλλ'ο λαλήσας προς αυτόν "Υιός Μου είσαι Συ,Εγώ σήμερον γεγέννηκά Σε" (εδ.5) Και εδώ φαίνεται καθαρά ότι ο Πατήρ δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Υιό-δεν ταυτίζεται ως οντότητα με τον Υιό,...κάτι που σήμερα αθεόφοβα κηρύττεται απο τον βασιλεύοντα εν τω κόσμω ανθρωποθρησκευτικό δογματισμό.

Μετά την Πεντηκοστή δια της επιθέσεως των χειρών των μαθητών ελάμβανον και οι ακολουθούντες τον λόγο των αποστόλων χωρίς εξωτερική πύρινη εμφάνιση (αυτό συνέβη μόνο στους Αποστόλους του Χριστού που ο ίδιος αποστέλλει και αποτελεί θαυμαστή-αναμφισβήτηση μαρτυρία της δωρεάς της επαγγελίας του Θεού) και αυτο συνεχίζεται έκτοτε σε όλους τους πιστεύοντες εις τον Χριστόν δια του λόγου αυτων.

Το χρίσμα βεβαίως δεν είναι τρίτο πρόσωπο,αφού και στη Π.Δ το χρίσμα εδίδετο με έλαιο εκχυνόμενο επι της κεφαλής, αλλά είναι η φωτεινή-δυναμική σφραγίδα του Θεού επι των τέκνων που έλαβαν την υιοθεσία ώστε να λέγουν "Αββά ο Πατήρ"! Οι υιοί του Θεού έχουν το Πνεύμα του Πατρός Θεού τους , διότι εξ Αυτού εγεννήθησαν και αυτή η υιοθεσία είναι εξουσία χορηγούμενη απο τον Θεό επειδή ούτοι εδέχθησαν τον Ιησού Χριστό ως προσωπικό τους Σωτήρα.

Επανέρχομαι όμως στο θέμα του ονόματος. Ο Θεός έχει όνομα , ο Χριστός έχει όνομα αλλά το Πνεύμα δεν έχει ίδιο όνομα παρά μόνο λειτουργική-δυναμική κτητικότητα, εν προκειμένω στον Κύριο είχε δώσει ο Πατήρ το Πνεύμα Του ανευ μέτρου, πληρότητα Πνεύματος αγίου ,ενώ οι πιστοί λαμβάνουν το Πνεύμα κατά το μέτρον της πίστεως εκάστου, διότι ο Θεός δεν ευαρεστείται παρά μόνο δια της πίστεως των πιστευόντων και υπακουόντων εις τον Χριστόν ως απόλυτον και μοναδικό αρχηγό και τελειωτή της πίστης τους.

Αν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι απο τον Θεό δεν το ζητούμε αλλιώς παρά μόνο εν τω ονόματι του Χριστού. Δεν λέμε εν τω ονόματι του πνεύματος,διότι το ίδιο το πνεύμα δεν έχει δικό του όνομα, αλλά βεβαίως λέγομεν δια του πνεύματος του Χριστού που έχουμε αν βεβαίως είμαστε υπάκουοι στις εντολές Του κατά πάντα και αγιαζόμαστε έτσι εν τη αληθεία του Θεού. Ο Κύριος είπε " ότι αν ζητήσετε εν τω ονόματί Μου θα σας δώσει ο Πατήρ και ότι είναι δικό Του είναι και δικό Μου". άρα το Πνεύμα είναι το ίδιο και στον Θεό και στον Χριστό.

Στον Λουκά συμφωνεί με το του Μάρκου γεγραμμένο όπου αναφέρεται καθαρά να κηρυχθεί μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, εν τω ονόματι του Χριστού και όχι της τριάδος'' και να κηρυχθεί εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ,σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων'
Εδώ μπορούμε να σημειώσουμε πως ο Ευσέβειος Καισαρείας αναφέρεται στα σχετικά εδάφια του ευαγγελίου του Ματθαίου στην Εκκλησιαστική Ιστορία του “΄επί δε τη του κηρύγματος διδασκαλία, την εις σύμπαντα τα έθνη στειλαμένων πορείαν συν δυνάμει του Χριστού, φήσαντος αυτοίς ‘πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη εν τω ονόματί μου…" Αναφέρει δηλαδή την διατύπωση "περί μαθητεύσεως πάντων των εθνών εν τω ονόματί Μου" ,που συμφωνεί με την σχετική ρήση του ευαγγελίου του Λουκά που παραλείπει το βάπτισμα στο όνομα της τριάδος. Ας σημειωθεί οτι ο Ευσέβειος Καισαρείας ήταν αντίθετος με το τριαδικό δόγμα!

φ.σ

 
spacer.png, 0 kB
spacer.png, 0 kB
spacer.png, 0 kB