|
Δημιουργήθηκε η θρησκευτική Βαβέλ. Με τεταρτημόρια θρησκευτικής πολυγλωσσίας κτίσαμε την θρησκευτική Βαβέλ. Η ετερότητα γλώσσας απαλλοτρίωσε την δυνατότητατα συνενόησης. Γιαυτό και όλοι οι θρησκευτικοί γήινοι ναοί είναι σαθρά δομημένοι, με υλικά ασύμβατα μεταξύ τους, μένουν για πάντα ημιτελείς, χάσκουν εν κενότητι πνευματικής συγκρότησης και είναι πλησίον βεβαίας κατεδαφίσεως. Ο πνευματικός αιώνιος Ναός του Θεού και όχι θρησκευτικός των εφήμερων εφημέριων , κτίζεται απο πνευματικούς εργάτες που έχουν ίδια θεική γνώμη και ίδια Λογική γλώσσα και είναι συνεργάτες που καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, έχοντες καλό σοφό αρχιτέκτονα,τον ζώντα εις τον αιώνα αρχιποιμένα Χριστό και όχι τους τυχάρπαστους θρησκευτοεργολάβους κηδειών του κόσμου τούτου.
Δεν μπορεί να οικοδομηθεί ο Οίκος του Θεού απο δούλους ετερόκλητους, αναρχοαυτόνομους, μη εύχρηστους, αντιλέγοντες και απειθείς. Δεν μπορεί ο ένας να διώκει τον άλλον να μη έχει την προσήκουσα συμπεριφορά, όχι σε αδελφούς -τόσο υψηλή- αλλ'ούτε καν σε συναδέλφους. Ο ένας όχι να βοηθάει τον άλλον, αλλά να χαλάει το έργο του άλλου δημιουργώντας του προβλήματα ...εξουθενώνοντάς τον.
Επειδή οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται στον νουν του Χριστού,καθόσον αν-ομονοούντες ,βάλθηκαν να αλλάξουν την ταξινομημένη με σοφία θεού σειρά των γραμμάτων της λέξης "ομόνοια" και ως αταξινόμητοι τους προέκυψε η λέξη "ανόμοιοι"…
Λένε οι άνθρωποι μεγάλες κουβέντες περί ομονοίας αλλά στη πραγματικότητα ως μη αγαπώντες αλλήλους εργάζονται την ανομία ως θέλοντες να είναι ανόμοιοι με τον Χριστό!
Το ανακάτεμα ,κοινώς η σύγχυση των εννοιών είναι το προσφιλές άθλημα των μαγείρων της εθελοθρησκείας των ανθρώπων.Συσκεπτόμενοι οι άνθρωποι την λέξη Ομόνοια ,είτε εννοούν την πλατεία Ομονοίας,είτε την ποδοσφαική ομάδα Ομόνοια Κύπρου ,είτε σε τελευταία ανάλυση την καθολικότητα της απερισκεψίας,της αμεριμνησίας και την υποδούλωση στη γενική ανοησιαρχία,συμετέχοντες στη γενική απεργία του νοός τους…
Σημασία όμως δεν είναι να σκέφτονται όλοι το ίδιο …αυτό ήδη υπάρχει στη καταδυναστευόμενη φύση μας ,είναι γενικό το κακό σε όλους τους φύσει δούλους της αμαρτίας.
Απο τη στιγμή της γέννησής του ο άνθρωπος δουλαγωγείται απο τους κοινωνικούς του εταίρους ώστε να είναι δουλοπρεπής αγελαίος ιδιογνώμων…Στις παροιμίες ιη:1-2 μιλάει ο λόγος του Θεού για τους ιδιογνώμωνες,κοινώς τους έχοντες κοινή γνώμη ,όχι κοινή γνώση..."Ο ιδιογνώμων ζητεί κατά την επιθυμία αυτού και εναντιώνεται εις παν ότι είναι ορθόν. Ο άφρων δεν ηδύνεται εις την σύνεσιν αλλ'εις ότι φαντάζεται η καρδία αυτού" Δηλαδή έχουν κοινή ίδια παντού γνώμη,κοινή ίδια φαντασία,κοινή ίδια αφροσύνη..." Και το χειρότερο είναι ότι έχουν τη ψευδαίσθηση ότι είναι σοφοί ενώ είναι δοξόσοφοι! Εδώ οι συνειρμοί απαραίτητοι καθόσον κατ΄αντιστοιχία...άλλοι είναι οι ορθοί και άλλοι οι ορθόδοξοι!
Συνεπώς οι άνθρωποι θέλοντας και μη, ομονοούν είς την αφροσύνη,εις την ασοφία,εις την ασύνετη πληροφορική του συστήματος της τυραννίας,της καταπίεσης.Το χειρότερο ομονοούν στην προσφερόμενη μεθόδευση της πλάνης,εν δειλία όντες δούλοι, αδυνατούν να αντισταθούν στην απαίτηση του πλειοψηφούντος ρεύματος.
Όμως είναι ανάγκη να πούμε ποιά είναι η έννοια αυτής της τόσο παρεξηγημένης,άγνωστης έννοιας ,της έρημης ομόνοιας ως ιδιότητας της αρετής.
Ομόνοια δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο απο την φυσική συνέπεια των τέκνων της σοφίας,δηλαδή εκείνων που όχι μόνο γεννήθηκαν απο την σοφία αλλά και κατά την προαίρεση της καρδίας τους υπακούουν εις αυτήν. Αυτοί μόνο ομονοούν εν τη σοφία του Θεού και και δεν συνευδοκούν στις ποικίλες θρησκευτικές σοφιστείες που καλλιεργούνται ανεξέλεγκτα στον σαρκοβιότοπο της ξερ-ολιστικής αφροσύνης.
Ομόνοια μπορεί να συμβεί μόνο σε όσους έχουν αποκτήσει νουν Χριστού διότι αυτοί μόνον μπορούν να εννοούν όσα λέγουν και όσα διισχυρίζονται και έτσι να συνεννοούνται εν τη αληθεία.
|
