|
Συντάχθηκε απο τον/την Εκδότης
|
|
Πέμπτη, 29 Ιανουάριος 2015 20:31 |
|
Όλα τα μηδενικά είναι ίσα και έτσι μόνο προκύπτει μιά κοινωνία ισότητας!
Το πρόβλημα γεννιέται όταν τα μηδενικά νομίζουν ότι δεν είναι μηδενικά...
Δεν πρέπει να διστάσουμε να έλθουμε σε σύγκρουση με το κοινωνικοθρησκευτικό σύστημα που παράγει ιεραρχίες ,βλέπε ανισότητες. Η κοινωνία των ανθρώπων βασίζεται σε μηχανισμούς συμφερόντων που αναπαράγουν ανισότητες και εμφυτεύουν το διαφθείροντα τσιπάκι . Η κοινωνία διαφθείρει και δουλαγωγεί τα μέλη της,ο άνθρωπος χάνει την ελευθερία του γινόμενος μηχανικό εξάρτημα της κοινωνίας. Δυστυχώς οι θρησκείες των ανθρώπων απετέλεσαν αναπόσπαστα κομμάτια του κοινωνικού ιστού και συνέδραμαν στο μέρος που τους αναλογεί , στην καταδυνάστευση και την αλλοτρίωση.
Όσο πιο μεγάλο μηδενικό φρονεί κάποιος για τη σάρκα του και όλα τα σχετικά με αυτήν τόσο πιό μεγάλη αξία έχει για τον Θεό. Ίσως όμως δεν μας βολεύει αυτή η στέρηση επίγειας δόξας και δυσανασχετούμε γι'αυτό .Πως κάποιος να πάει κόντρα στην αυτοεκτίμησή του και την ευκόλως εμπεριπλέκουσα ματαιοδοξία και την προσφερόμενη αφειδώς αμετροέπεια. Όμως ας έχουμε κάτι ξεκάθαρο: η όποια πνευματικότητά μας εξ ορισμού δεν έχει να κάμει με καμία προβολή του σαρκικού εαυτού μας και των παραγώγων του όπως της θρησκείας ,της θέσης και του αξιώματός μας.
Δεν είναι καλό για μένα να εκλάβω την μακροθυμία του Θεού ως έγκριση της πρακτικής μου για συνέχιση της αμετανοησίας και σκληρότητας των πράξεών μου. Ας εξετάζουμε τους εαυτούς μας μήπως καταφρονεί τις “τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού μας φέρει εις μετάνοιαν;διά δε την σκληρότητά μας και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζουμε εις σεαυτούς οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαιοκρισίας του Θεού,όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού”
Ο απ.Παύλος λέγει ο ό ιδιος για τον εαυτό του ότι είναι ελάχιστος ...”Εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού” Ο απ. Παύλος λέγει για τον εαυτό του και τους αποστόλους ότι εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους....μωροί διά τον Χριστόν, ασθενείς άτιμοι ενώ άλλοι φρόνιμοι εν Χριστώ· ισχυροί και βέβαια ένδοξοι.” Α΄Κορινθ.4:9
Παραδειγμάτισε ο απόστολος του Χριστού !Δεν είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του καυχώμενος στις ασθένειές του και στις θλίψεις του και φρόντιζε τον εαυτό του ως ουδέν λέγοντας ”δεσμά και θλίψεις με περιμένουν. Δεν φροντίζω όμως περί ουδενός τούτων ούτε έχω πολύτιμη την ζωή μου”
Εμείς τι θεωρούμε για τους εαυτούς μας άραγε;Μήπως σερβιριζόμαστε σαν ανώτεροι του απ.Παύλου ,ότι περι πολλού έχουμε τους εαυτούς μας ,αγνοώντες την διδαχή του Χριστού ότι είμαστε αχρείοι δούλοι,ότι κι αν έχουμε κάμει ,αν έχουμε κάτι...το κάναμε επειδή έπρεπε να το κάνουμε ,δεν μας χρωστάει ο Κύριος τίποτα παραπάνω γιατί όλα Εκείνος τα έκαμε και όχι εμείς. “Τις δε από σας έχων δούλον αροτριώντα ή ποιμαίνοντα, θέλει ειπεί προς αυτόν, ευθύς αφού έλθη εκ του αγρού· Ύπαγε, κάθησον να φάγης, και δεν θέλει ειπεί προς αυτόν· Ετοίμασον τι να δειπνήσω, και περιζωσθείς υπηρέτει με, εωσού φάγω και πίω, και μετά ταύτα θέλεις φάγει και πίει συ; Μήπως γνωρίζει χάριν εις τον δούλον εκείνον, διότι έκαμε τα διαταχθέντα εις αυτόν; δεν μοι φαίνεται. Ούτω και σεις, όταν κάμητε πάντα τα διαταχθέντα εις εσάς, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι είμεθα, επειδή εκάμαμεν ό,τι εχρεωστούμεν να κάμωμεν.” Λουκ 17:7
φ.σ
|
|
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 11 Σεπτέμβριος 2015 20:42 |
