|
«Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς»Mατθ.28,19
Στον ευαγγ. Μάρκο αντίστοιχο εδάφιο μαρτυρίας προς τα έθνη, δεν λέγει "Μαθητεύσατε" αλλά Κηρύξατε... «Και είπε προς αυτούς· Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν. Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή.»
Στον δε Λουκά συμφωνεί με το του Μάρκου γεγραμμένο όπου αναφέρεται καθαρά να κηρυχθεί μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, εν τω ονόματι του Χριστού και όχι της τριάδος...«και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ. Σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων.»
Αν δεχθούμε ως αποστολή των μαθητών «να μαθητεύουν βαπτίζοντες» τότε ο απ.Παύλος θα ελεγχόταν ότι είναι εκτός αποστολής αφού λέγει ότι «δεν πήρε αποστολή να βαπτίζει…αλλά να κηρύττει.» «Διότι δεν με απέστειλεν ο Χριστός διά να βαπτίζω, αλλά διά να κηρύττω το ευαγγέλιον» Μόνο αποσπασματικά αναφέρει ο Παύλος ότι βάπτισε κάποιους-δεν ήταν η αποστολή του να βαπτίζει αλλά να κηρύττει! Μάλιστα χρησιμοποιώντας το εύλογο επιχείρημά ότι ο Χριστός δεν διεμερίσθη,τους καλεί να αναλογισθούν ρωτώντας τους "η (μήπως) εις το όνομα του Παύλου εβαπτίσθητε;" υπονοόντας φυσικά ότι στο όνομα του Χριστού βαπτισθήκατε όσοι είσαστε στην εκκλησία της Κορίνθου!
«Εγώ μεν είμαι του Παύλου, εγώ δε του Απολλώ, εγώ δε του Κηφά, εγώ δε του Χριστού. Διεμερίσθη ο Χριστός; μήπως ο Παύλος εσταυρώθη διά σας; ή εις το όνομα του Παύλου εβαπτίσθητε;Ευχαριστώ εις τον Θεόν ότι ουδένα από σας εβάπτισα, ειμή Κρίσπον και Γάϊον,διά να μη είπη τις ότι εις το όνομά μου εβάπτισα.Διότι δεν με απέστειλεν ο Χριστός διά να βαπτίζω, αλλά διά να κηρύττω το ευαγγέλιον, ουχί εν σοφία λόγου, διά να μη ματαιωθή ο σταυρός του Χριστού.» Α΄Κορινθ 1,12-17
Ο απ. Παύλος χρησιμοποιεί στην ομιλία του το ρήμα «κηρύττω» αντί «μαθητεύω», πράγμα που σημαίνει ότι ακολουθεί ακριβώς την ρήση που υπάρχει στο ευαγγέλιο του Μάρκου,που ας σημειωθεί είναι και το παλαιότερο.
Έχει σημασία πως γράφουν και ομιλούν οι Απόστολοι,διότι έτσι αντιλαμβανόμαστε την σύμπνοια,την μία γνώμη αλλά και την υπακοή στο Λόγο του Χριστού με ακριβολογία.
Στην αυτοκρατορία του Κωνσταντίνου,οι διωκόμενοι για το όνομα του Χριστού αντικατεστάθησαν απο βαπτιζομένους σωρηδόν, στο όνομα όχι του Χριστού, αλλά στο όνομα της τριάδος. Αυτό που συνέβαινε μαζικά και ταχέως,... περίπου εν μια νυκτί ερχόταν σε αντίθεση με το βάπτισμα "εις το όνομα του Χριστού" που προβλέπεται απο τον λόγο των Αποστόλων! Και μάλιστα πνεύμα έλαβαν όχι με το βάπτισμα, αλλά μετά την επίθεση επ αυτών των χεριών του απ.Παύλου!
"Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων προς τον λαόν να πιστεύσωσιν εις τον ερχόμενον μετ' αυτόν, τουτέστιν εις τον Χριστόν Ιησούν. 5 Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. 6 Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ' αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ' αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον. " Πράξ 19:4-6
Ο αυτοκράτωρ και η εξουσία του μερίζεται-εκχωρείται στη λεγόμενη «εκκλησία» που αναλαμβάνει εξουσίες,π.χ. δικαστική-ηγεμονική(επίσκοποι με έδρα που δρουν ως ηγεμόνες).
Το «βαπτίζοντας» καθιερώθηκε από την βασιλεύουσα θρησκεία πλέον του κράτους(επί Θεοδοσίου) και μάλιστα των νηπίων(νηπιοβαπτισμός) χωρίς το «μαθητεύσατε» γιατί τα νήπια δεν δύνανται να μαθητεύουν εξ ορισμού...Συνεπώς κατά το δοκούν η λεγόμενη εκκλησία άρχει και επιβάλλει την αυθαίρετη θρησκευτική πρακτική αγνοώντας την τήρηση του ευαγγελίου. Όχι δηλαδή το «κηρύττειν» αλλά το «βαπτίζειν» και μάλιστα χωρίς το «μαθητεύσαντες»! Με αυτό τον τρόπο γέμισε η αυτοκρατορία απο χριστιανά νήπια που επληθύνθησαν και κατακυρίευσαν τα μοναστήρια ...όπου γη και μοναστήρι για να είναι μοναχοπαίδια με τη βούλα και την πιστοποίηση της χριστεπώνυμης ορθοδόξου βαπτιζομένης αυτοκρατορίας.
Ο απ.Παύλος επιθυμεί να δώσει τις τελευταίες συμβουλές του προς τους αδελφούς και εφιστά την προσοχή στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσσου, που τους κάλεσε να έλθουν να τον συναντήσουν στη Μίλητο,για τα εισόδια των λύκων που μέλλουν να έλθουν...μάλιστα εκ των έσω,απο ανάμεσά τους που θα λαλούν διεστραμμένα με σκοπό να αποσπούν μαθητάς οπίσω αυτών!
"Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· 30 και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών." Σκοπός λοιπόν των παραεκκλησιαστικών ήταν και είναι η απόσπαση μαθητών που θα ακολουθούν πλέον την στρεβλή διδασκαλία έχοντας και την χριστιανική ταυτότητα που παρεχόταν αφειδώς εις όλο αυτό τον μαθητευόμενο όχλο!Επι του θέματος λοιπόν ,αυτοί που θα έρχονταν λυμαίνοντες του ποιμνίου, το έκαμαν πως; όχι κηρύττοντας τον Χριστόν και την ανάσταση,δηλαδή το ευαγγέλιο,αλλά μαθήτευαν τους αμαθείς και αστήρικτους εις το χριστεπώνυμο πλανητάριουμ που είχαν οι ίδιοι θεσπίσει ως ιερείς και βασιλείς του εαυτού τους!Σημασία λοιπόν δεν είναι να μαθητεύεσαι απο τυχάρπαστους και δη σφετεριστές της χριστιανικής αληθείας,καπηλευτές του ευαγγελίου,αλλά να ακούς και να υπακούς εις του κηρύττοντες τον λόγον της Αληθείας του Χριστού,τους ευαγγελιζομένους δηλαδή την ειρήνη και τα αγαθά καθόσον ο απ.Παύλος λέγει καθαρά τον τρόπο πως να πιστεύει κάποιος και πως να σώζεται:" πως θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον, περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πως θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πως θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον· Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά. Αλλά δεν υπήκουσαν πάντες εις το ευαγγέλιον."Ρωμ.10:14-15
Εδώ μπορούμε να σημειώσουμε πως ο Ευσέβειος Καισαρείας αναφέρεται στα σχετικά εδάφια του ευαγγελίου του Ματθαίου στην Εκκλησιαστική Ιστορία του“επί δε τη του κηρύγματος διδασκαλία την εις σύμπαντα τα έθνη στειλαμένων πορείαν συν δυνάμει του Χριστού, φήσαντος αυτοίς ‘πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη εν τω ονόματί μου…" Αναφέρει δηλαδή την διατύπωση "περί μαθητεύσεως πάντων των εθνών εν τω ονόματί Μου" ,που συμφωνεί με την σχετική ρήση του ευαγγελίου του Λουκά που παραλείπει το βάπτισμα στο όνομα της τριάδος.Ας σημειωθεί οτι ο Ευσέβειος Καισαρείας ήταν αντίθετος με το τριαδικό δόγμα! όμως αυτή η αντιορθόδοξη στάση του δεν εστάθη εμπόδιο να είναι επίσημα αναγνωρισμένος εκκλησιαστικός συγγραφεύς,μάλιστα ο πλέον επιφανής,περίφημος για την πολυμάθειά του, υπο της Ορθοδόξου εκκλησίας.
Το βάπτισμα εις Χριστόν ακολουθεί ως φυσική συνέπεια της πίστης εις τον Χριστό.Δεν συμβαδίζει με την έναρξη και την μη ώριμη αντίληψη της σωτηρίας των πιστεύονταν,που χρειάζονται απαραίτητα ένα εύλογο διάστημα για την πνευματική ωρίμανση και σταθερότητα της πίστης τους. Έπεται το βάπτισμα ,δεν προηγείται. Δεν προτάσσεται το βάπτισμα εν ύδατι ,αλλά το βάπτισμα εν πνεύματι πρώτα,που πρέπει να μαθητευθεί,να κηρυχθεί ,να εισακουσθεί και με πλήρη επίγνωση ο πιστεύων να προχωρήσει οικειοθελώς,αυτοπροαιρέτως εις την εν ύδατι βάπτιση.
Όμως οι θρησκείες των ανθρώπων έχουν βρει ένα τρόπο μέσω του βαπτίσματος των νηπίων να εγγράφουν υπηκόους,ως φεουδαρχικές ηγεμονίες,να συστήνουν έτσι την επιρροή τους και να συντηρούν το λόγο ύπαρξής τους,όχι σε πνευματική καθοδήγηση αλλά σε τυπολατρική πρακτική. Η πνευματική ουσία εξορίσθη για να μη είναι εμπόδιο στην σωρευτική βαπτιστική και ονοματοδοτική ορθοδοξοποίηση...και να είναι ένα αποδεικτικό στοιχείο της «καρποφορίας» του ποιμαντικού έργου της θρησκευτοκρατορίας .
Γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της αυταπάτης που κατακυρίευσε την βυζαντινή επικράτεια μ’ένα απίστευτο σύμμεικτο πλήθος νηπιοχριστιανών ειδωλοενηλίκων που με πνευματικές πιπίλες βάλθηκαν να αντιμετωπίσουν την οθωμανική λαίλαπα που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της ...μη αφήνοντας κυριολεκτικά ίχνος κολυμπηθρόξυλου!
Την συνέχεια την βλέπουμε στις οθόνες των εκκλησιών της ελληνικής πια νεοβυζαντινής επικράτειας, περιλαμβανομένης και της κάθε συμμαρτυρούσης εκκλησίας που δεν αντιτίθεται , αλλά συμπαρατάσσεται εν πολλοίς με την ανορθόδοξη ποιμενική καθοδήγηση.
φ.σ
|
