|
ΦΩΤΙΑ
Βρισκόμαστε
στο μέσον του
καλοκαιριού.
Ιούλιος και Άυγουστος ,μήνες της ζέστης και
των πυρκαγιών.
Η
είδηση για κάποια πυρκαγιά
που κατακαίγει δάση,
καλλιέργειες, σπίτια, κόπους και
ιδρώτα χρόνων, αποτελεί κάτι
πολύ, μα πολύ συνηθισμένο.
Ενέργεια οδηγημένη
από
ανθρώπινη απληστία και μανία
καταστροφής ή από ανόητη
απερισκεψία
και εγκληματική
αδιαφορία, ποιος αλήθεια
να ξέρει εκτός από το Θεό;
Το βέβαιο όμως
είναι ότι κάθε καλοκαίρι οι φλόγες αποτελούν στοιχείο της ζωή μας κάνοντάς
την όλο και πιο μαύρη.
Καθώς
δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που
αδελφοί μας ήλθαν πρόσωπο με πρόσωπο
με την
καταστροφική μανία της φωτιάς
και την ένιωσαν να τους απειλεί
καταστρέφοντας τα κτήματά
τους, γλύφοντας
τα σπίτια τους, τσουρουφλίζοντας τις
καρδιές τους, η σκέψη μας τριγυρίζει
στο Λόγο του Θεού. Όπως ακριβώς και
εκείνο το βραδινό όταν, γεμάτοι αδυναμία
να
προσφέρουμε την παραμικρή βοήθεια,
στρέψαμε τα μάτια μας στον κατακόκκινο
ουρανό και
μιλήσαμε σε Κείνον που
γνωρίζαμε ότι άκουγε τη προσευχή μας
και μπορούσε να διαφυλάξει
τους αδελφούς
μας. Ο Κύριος άκουσε και ελέησε.
Όταν
το αίσθημα του φόβου κυριεύει την καρδιά
μας μπροστά στο μέτωπο της φωτιάς που
μας
περικυκλώνει, τότε και μόνο τότε
συνειδητοποιούμε τι σημαίνει ότι «ο
Θεός μας είναι φωτιά
που κατακαίει»
Εβρ. 12/ιβ΄ 29. Φαίνεται ότι χρειαζόμαστε
τέτοιου είδους εμπειρίες για να
κατανοήσουμε την σοβαρότητα του Λόγου
του Θεού. Γεμάτη είναι η Γραφή από τη
λέξη φωτιά.
Μια λέξη που προσδιορίζει
τον χαρακτήρα και το έργο του Θεού σε
σχέση, πάντοτε, με την
αμαρτία. Οι άνθρωποι
βάζουν φωτιές και στην ανοησία τους
καταστρέφουν χρήσιμα πράγματα,
ο Θεός
όμως χρησιμοποιεί τη φωτιά μόνο για το
κακό, μόνο για την αμαρτία.
Η
φωτιά αποτελεί το μοναδικό τρόπο για
να καθαρισθούν και να δουλευτούν τα
πολύτιμα
μέταλλα. Η σκουριά και τα ευτελή
ξένα σώματα απομακρύνονται μόνο με τη
χρήση της φωτιάς.
Αυτό κάνει και ο Θεός.
Τα πολύτιμά Του, τα παιδιά Του τα περνά
από τη δοκιμασία του
βαπτίσματος με
φωτιά (Λουκ. 3/γ΄ 16). Τίποτε ξένο, τίποτε
άχρηστο δεν θα κρατήσει ο Θεός
«κάθε
δένδρο που δεν κάνει καρπό καλό το κόβουν
σύρριζα και το ρίχνουν στη φωτιά»
Λουκ.
3/γ΄ 9. Στη Βασιλεία Του ο Θεός δεν
συμβιβάζεται, δεν ανέχεται τίποτε που
την βρομίζει, γι’
αυτό και η προτροπή
Του «Να γίνεσθε άγιοι, διότι Εγώ
είμαι άγιος» Α΄ Πέτρου 1/α΄ 16.
Το
έργο του καθενός μας θα δοκιμαστεί με
φωτιά. Απ’ αυτήν θα γλιτώσουν μόνο τα
πολύτιμα
υλικά, τα υπόλοιπα θα ταΐσουν
τις φλόγες της. Είναι κρίμα, λόγω της
κακής ποιότητας του
έργου του, να σωθεί
κάποιος «ως δια πυρός», αν
βέβαια σωθεί. Η συμβουλή του Κυρίου
είναι
πολύτιμη «Σε συμβουλεύω να
αγοράσεις από εμέ χρυσάφι δοκιμασμένο
από την φωτιά δια να
πλουτίσεις»
Αποκ. 3/γ΄ 18. Μόνο η φωτιά του πνεύματος
του Θεού αποτελεί δοκιμασία
ασφαλείας
από την οργή του Θεού και προσφέρει
«ωραιότητα αντί της στάχτης»
Ησ. 61/ξα΄ 3,
κάθε είδους στάχτης που μας
περιβάλλει. Στα αγαθά Του χέρια είμαστε
πράγματι ασφαλείς «Μη
φοβάσαι,
γιατί εγώ σε λύτρωσα, σου ’δωσα τ’ όνομά
μου, δικός μου είσαι.... Όταν μέσ’ από τη
φωτιά βαδίζεις, δε θα καίγεσαι»
Ησ. 43/μγ΄ 1-3.
(Σημείωση:
Το παραπάνω κείμενο έχει γραφεί πριν
από 10 περίπου χρόνια και
θεωρήθηκε άλλη
μια φορά επίκαιρο.)
|
