|
Οι μέριμνες της ζωής ,αυτές είναι οι αιτίες που σκοτεινιάζουν την ύπαρξή μας. Σκοτούρες που απλώνουν και σκεπάζουν, που σκοτίζουν και κρύβουν σκόπιμα τα όποια περιθώρια εναγώνιας ψηλάφησης έστω μιάς χαραμάδας αναλαμπής..
Ένα ασαφές κενό μας περιβάλει μέσα στη θάλασσα των μεριμνών και μεις σαν κοσμοναύτες στροβιλιζόμαστε μέσα στην έλλειψη πνευματικής βαρύτητας... παγιδευμένοι στο δήθεν όνειρο της ευημερίας και της ικανοποίησης του εαυτού μας.
Δεν καταλάβαμε το χαοτικό σύστημα της απληστίας που μας περιέβαλλε και εγκατέστησε το τσιπάκι της αλλοτρίωσης και της υποδούλωσης στα δεσμά του δήθεν κοσμικού ονείρου...American dream το ονόμασαν και το καθιέρωσαν παντού... τη χρυσοθηρία της αυτοπραγμάτωσης...Το εντάξαμε,το αναρτήσαμε στο ψηλότερο σημείο της πυραμίδας των αναγκών μας...πιστέψαμε στην ευημερία και τον πλούτο της ευφυίας μας,της σοφιστείας μας,των ικανοτήτων μας.
Ανεβήκαμε στο τρένο της αυταπάτης μας με προορισμό την κοιλάδα του κέρδους και της ευημερίας. Δεν αντιληφθήκαμε ότι το τρένο της ελπίδας μας και των ονείρων μας είναι στεγνό απο δύναμη και ενέργεια...και έτσι ανήμπορο να κινηθεί , μένει στάσιμο και ακίνητο...και μεις βρεθήκαμε να μπουσουλάμε στα βαγόνια του, αγκαλιά με το τριπάκι της ουτοπίας!
Οι μέρμνες αιωρούνται σαν σωματίδια πυκνά που δεν αφήνουν τις ακτίνες του ήλιου να επιδράσουν και να δώσουν ζωή,να ανορθώσουν τα παραλυμένα γόνατα,τις κυρτωμένες πλάτες,τα σκυμμένα κεφάλια,τις άκαμπτες αρθρώσεις .
Είναι ανάγκη να πετάξουμε από πάνω μας τις άχρηστες φιγούρες των μεριμνών ,την απάτη του πλούτου,τις ηδονιστικές ματιές στο δήθεν όνειρο, που κατάντησε συνηθισμένος εφιάλτης της νύχτας μας.
Το πνεύμα του Θεού είναι η δύναμη που δίνει ζωή,ενέργεια,σκορπίζει το σκοτάδι,διαλύει τις σκιές των μεριμνών μας. Αυτό δίνει την κίνηση,την δυναμική απελευθέρωση απο τα δεσμά της σάρκας...Είναι ο Χριστός που μας διοικεί,που ενεργεί,που πολεμάει τις μάχες μας και ταυτόχρονα αναπαύει την ύπαρξή μας.
Όσο πιο πολύ χανόμαστε στους ατέρμονους λαβύρινθους των βιοτικών μεριμνών, όσο πιο πολύ αναλωνόμαστε στο κυνήγι του χαμένου απατηλού θησαυρού της καρδιάς και των οφθαλμών μας,τόσο πιο πολύ θα μετεωριζόμαστε μέσα στο σκοτάδι της πνευματικής κενότητας .
Φθάσαμε στο σημείο να προσαρμόσουμε ακόμα και το ευαγγέλιο ,σε ευαγγέλιο ευημερίας για να ταιριάζει με το όραμα της επίγειας αυτοπραγμάτωσης και αυταρέσκειας. Όλα προσαρμοσμένα στην επίτευξη της πολυπόθητης ευημερίας, όλα καλά και όλα πλούσια,όλα ευχάριστα και όχι φόβος,όχι ανησυχία,όχι αγώνας,όχι αυτοκριτική,όχι έλεγχος.
Φτιάξαμε μιά σωτηρία στα μέτρα μας,προσαρμοσμένη,ευημερούσα,κραταιά με εμπλουτισμένη κοινωνική καταξίωση!Μιά σωτηρία που δεν είναι δυνατό να χαθεί... γιατί είμαστε εμείς που ορίζουμε και δεν μπορούμε φυσικά να πάμε κόντρα στον εκλεκτό και ισχυρό εαυτό μας! Δεν είναι δυνατό να χάσουμε την αυτοπεποίθησή μας... Όμως το ευαγγέλιο είναι του Θεού ,δεν είναι δικό μας και συστήνει όχι την πεποίθηση στον εαυτό μας αλλά την Θεο-πεποίθηση,την πίστη και την υπακοή στο Λόγο Του και όχι στο λόγο μας!
Αλήθεια πόσο εφευρετικοί είμαστε... μπορούμε όλα να τα ταιριάξουμε και να τα εντάξουμε στο project του λίγο απ' όλα, ολίγο απο το κάθε τι που μας χαρίζει την επιτυχία,την ανύψωση,την ανάδειξη,την αύξηση του εγώ μας που έγεινε ο απόλυτος image maker! Αυτή κι αν είναι η παγκόσμια έκδοση του μεταμοντερνισμού ,μέσα στον οποίο ενταχθήκαμε και αναπαυθήκαμε και ουδείς ο εξυπνών. Κτήσαμε τη Βασιλική της υποκειμενικότητάς μας αποστασιοποιημένοι την δύναμη της βιβλικής αντικειμενικότητας. Την απόλυτη κυριαρχία μας την συνδέσαμε με αυθαίρετες κατασκευές, σχετικοποιώντας τις εντολές,τις αξίες και τις σταθερές του θελήματος του Θεού.
Το Ευαγγέλιο απευθύνει έκκληση ,ότι αν θέλουμε να Ζήσουμε, είναι ανάγκη να ελέγχουμε τους εαυτούς μας, αν είμαστε στην αληθινή πίστη του Χριστού, για να ξεφύγουμε απο τις όποιες γήινες αυταπάτες.Διακηρύσσει ότι είμαστε χρεώστες όχι στην σάρκα, ώστε να ζούμε κατά σάρκα ·διότι εάν ζούμε κατά την σάρκα, μέλλει να αποθάνουμε· αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνουμε τις πράξεις του σώματος, θέλομεν ζήσει.
"Κύριος ο Θεός είναι η δύναμίς μου, και θέλει κάμει τους πόδας μου ως των ελάφων· και θέλει με κάμει να περιπατώ επί τους υψηλούς τόπους μου... Κάμνει τους πόδας μου ως των ελάφων και με στήνει επί τους υψηλούς τόπους μου." Το προηγούμενο εδάφιο που συμφράζεται με την παρεχ'ομενη ευλογία του Θεού δεν μιλάει για ευημερία αλλά αντίθετα για θλίψη ,πείνα,καταστροφή... και είναι στο κείμενο χωρίς το υποθετικό αν :“ η συκή δεν θέλει βλαστήσει, μηδέ θέλει είσθαι καρπός εν ταις αμπέλοις· ο κόπος της ελαίας θέλει ματαιωθή, και οι αγροί δεν θέλουσι δώσει τροφήν· το ποίμνιον θέλει εξολοθρευθή από της μάνδρας, και δεν θέλουσιν είσθαι βόες εν τοις σταύλοις"
Η οικονομική κρίση είναι η συντριβή της ανθρωπάρεσκης βαβέλ μας και είναι ανάγκη να έλθουμε στους εαυτούς μας και να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει στη γη πόλη διαμένουσα,θησαυρός επίγειος διαμένον, αλλά θησαυρός υπάρχει μόνο επουράνιος και εκεί πρέπει να στρέψουμε όλη την ύπαρξή μας. Τα βιοτικά γίνονται εμπόδια και μας συνθλίβουν όταν αντλούν του χυμούς της ενεργητικότητάς μας. Μόνο το όραμα της βασιλείας του Θεού πρέπει να μας έχει συναρπάσει και να ζούμε και να αναπνέουμε με την προσδοκία του ερχόμενου Βασιλιά Χριστού. Τότε μόνο μπορούμε να περπατάμε εν πνεύματι αν θανατώνουμε τις γειωμένες σαρκικότητές μας. Όσοι είναι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα και της επιθυμίες της και δεν ζουν για τον εαυτό τους, αλλά για τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών!
Δεν είναι συμβατό με τη πνευματικότητα,με την νέα ζωή του πνεύματος του Χριστού σε μας, αν δίνουμε παραπάνω αξία από την μηδαμινή στα επίγεια πράγματα και τις ενασχολήσεις. Αν κολλάει η ψυχή μας σε ανθρώπινες ματαιοδοξίες και αναλωνόμαστε διαθέτοντες τον πολύτιμο χρόνο μας σε σε γήινα σχέδια και επιτεύγματα ,τότε θα μείνουμε πίσω και θα ζητάμε χειραγώγια μέσα στη τυφλότητα που θα μας κατακλύσει. Δεν πρέπει να σβήνουμε το πνεύμα με το οποίο σφραγιστήκαμε για την ημέρα της απολύτρωσης. Μας δόθηκε ,ότι πιό πολύτιμο και θεικό ,η προκαταβολή,η απαρχή του πνεύματος του Χριστού μέχρι να συναντηθούμε μαζί Του και αυτό πρέπει να το κρατήσουμε αναμμένο με την επιμέλεια και την υπακοή μας , φωτίζον παντού και πάντοτε. Το πνεύμα του Χριστού είναι εκείνο που μας συνιστά ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων. Μόνο αυτό ...όχι και το δικό μας πνεύμα ,οι δικές μας αντιλήψεις,οι δικές μας επινοήσεις και διατάξεις.
Ο Χριστός μας λέγει ότι χωρίς Εμού δεν δύνασθε να κάμετε ουδέν.! Ναι χωρίς τον Χριστό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Τίποτα το καλό,το αγαθό,το άγιο, χωρίς τον Χριστό εντός μας, χωρίς το πνεύμα του Χριστού μέσα μας. Το κακό το κάνουμε εύκολα,αβίαστα,αυτόματα. Το καλό όμως μόνο με την δύναμη του πνεύματος του Χριστού εντός μας. Είναι απαραίτητο να βασιλεύει ο Χριστός σε μας, για να μπορούμε να λειτουργήσουμε και μεις σαν προέκταση του εαυτού Του,σαν μέλη του πνευματικού Του σώματος.
Πουληθήκαμε κάποτε για μηδέν στην αμαρτία, δεσμευθήκαμε στην δύναμη της αμαρτίας αλλά τώρα απελούσθημεν δια του λουτρού της παλιγγενεσίας και της ανακαινίσεως του αγίου πνεύματος. Ευχαριστούμε τον Θεό που μας δίνει την νίκη δια του ενδυναμούντος μας Χριστού. Πρέπει να υπάρχει η διαρκή κένωση του νου μας για να υπάρχει αυξάνουσα η πλήρωση του πνεύματος του Χριστού ! Αν δεν παραδώσουμε το πνεύμα μας στον Χριστό για να πάρουμε το δικό Του Πνεύμα, ματαιοπονούμε και αυταπατώμεθα.Μόνο αν επενδύσουμε στο αιώνιο θησαυρό του Πνεύματος του Χριστού θα ζήσουμε την ζωή του Χριστού.
Αν δεν ζητάμε συνέχεια τα φτερά του Πνεύματος να μας ανυψώνουν,δεν θα καταφέρουμε τίποτα και θα μείνουμε έρποντες και ταλαίπωροι. Θα μείνουμε σώματα κενά, χωρίς πνεύμα ,ντυμένοι ίσως την ευσέβεια αλλά αρνημένοι την δύναμη αυτής. Ας αφήσουμε το πνεύμα του Χριστού να δράσει εντός μας ενεργοποιώντας την ακοή και την υπακοή μας στο Λόγο Του.
Ποτέ δεν θα Σε αφήσω να φύγεις...κοντά Σου θέλω νάμαι πάντα , για να με ευλογήσεις!
φ.σ
|
