"Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα·" Α΄ Τιμ. 4:7
Το μόνο βέβαιο στις ημέρες της αβεβαιότητας και της απαισιοδοξίας που ζούμε, είναι η υπόσχεση του Πατέρα Θεού μέσω του Ιησού Χριστού για σωτηρία. Ο μόνος βράχος, το μοναδικό στέρεο θεμέλιο, όπου άνω σε αυτό μπορεί κανείς να χτίσει, να οικοδομήσει το έργο του, τον χριστοειδή χαρακτήρα του, αλλά και την ελπίδα της ζωής του. Όσο και να ελπίζει κανείς στον παρόντα πονηρό κόσμο με τις ψεύτικες υποσχέσεις του για καλυτέρευση των πραγμάτων, για βελτίωση των συνθηκών της ζωής, διαπιστώνει πώς τρέφει ψευδαισθήσεις, μια και το τέλος πάντων αυτών των υποσχέσεων, είναι η απογοήτευση, ωστε να καταλήγει στο λεγόμενο πλέον από όλους “κάθε πέρσι και καλύτερα και κάθε φέτος και χειρότερα” . ‘Ενας αγώνας άνισος, μάταιος αλλά και αποπροσανατολιστικός, αφού πολλές φορές μας απορροφά καταναλώνοντας όλη την ενέργειά μας, (πνευματική και σωματική), όλο το είναι μας, με αποτέλεσμα αν θέλουμε να τρέξουμε στον πνευματικό στίβο, να κάνουμε δηλαδή έναν άλλο αγώνα πολύ σπουδαιότερο πολύ σημαντικότερο με βραβείο παντοτινό, να μην έχουμε πλέον χρόνο ή διάθεση να ασχοληθούμε με αυτό.
Ο άνθρωπος βρίσκεται σε μία τραγική κατάσταση δουλεύοντας και υπηρετώντας τον άρχοντα του κόσμου τούτου. Υπηρετώντας τον χωρίς να το θέλει η χωρίς να το ξέρει, φάσκοντας και αντιφάσκοντας, φέροντας το όνομα του χριστού, αλλά χωρίς να εφαρμόζει αυτά που διδάσκει το ευαγγέλιο, αφού δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δηλώνουν πιστοί, αλλά δεν γνωρίζουν ούτε ένα εδάφιο μέσα από την αγία γραφή. Η μεγαλύτερη αντίφαση και απόδειξη άγνοιας είναι όταν κατά την προσευχή του πάτερ ημών, ως παράδειγμα –υποδειγμα- προσευχής που έδωσε ο Κύριος προς τους μαθητές Του, (ύστερα από αίτημα αυτών), από την μία ο πιστός ζητά από τον Κύριο να φέρει την βασιλεία του με το “ελθέτω η βασιλεία σου” πράγμα που θα πει πως η βασιλεία του Θεού δεν βρίσκεται στην γη,(αν ανατρέξει κανείς στις γραφές θα το διαπιστώσει περίτρανα) και από την άλλη όταν τελειώνει αυτή την προσευχή και λέγει το αμήν που θα πει να γίνει, να εκπληρωθεί το παραπάνω αίτημα, λέγει χρόνια πολλά προς τον συνάνθρωπό του, δηλαδή... να μην έρθει η βασιλεία του Θεού αλλά για “χρόνια πολλά” να παραταθεί το καθεστώς και η βασιλεία του πονηρού άρχοντα του κόσμου τούτου.
Οι έχοντες όμως το προσκλητήριο του Θεού στην καρδιά τους γνωρίζουν τα διαφέροντα γιατί ο πατέρας Θεός έχει αποκαλύψει στις καρδιές του μέσο του λόγου του ευαγγελίου που σαν φως φωτίζει και δείχνει το δρόμο στην σωτηρία στην αιώνια ζωή. Μόνο όταν έρθει κανείς στο φως αντιλαμβάνεται την διαφορά από το σκοτάδι, μόνο όταν βγει κανείς από τον βούρκο και πλυθεί, τότε νιώθει τι θα πει καθαρός, τι θα πει να φορά καθαρά ρούχα, τι θα πει να μην ντρέπεται. Μόνο όταν ο άνθρωπος γνωρίσει το σωστό, αντιλαμβάνεται πιο είναι το λάθος, και πού πρέπει και τον συμφέρει πραγματικά να βαδίσει. Μόνο όταν γνωρίσει μέσω της αποκαλύψεως του ευαγγελίου τον αληθινό δρόμο, θα καταλάβει που βρισκόταν κάποτε και που συμφέρει πραγματικά να βρίσκεται.
Ο πατέρας Θεός απλώνει τα χέρια του, χτυπάει την πόρτα της καρδιάς, ομιλεί τα λόγια του ευαγγελίου με όλα τα έργα του που με σοφία έκανε επάνω στην γη και που είναι μοναδικά στο σύμπαν, όπως άλλωστε με δέος διαπιστώνουμε. Στο χέρι μας είναι να αποδεχτούμε αυτό το κάλεσμα, να παραδεχτούμε πως είμαστε αμαρτωλοί και να ζητήσουμε από τον Χριστό να μας καθαρίσει με το αίμα του. Μόνο με αυτό τον τρόπο έρχεται η βασιλεία του, έστω και μεταφορικά στην καρδιά μας, διατηρώντας την ελπίδα της επιφανείας του Κυρίου μας και του οριστικού τέλους του κράτους της αδικίας και του θανάτου, που καταδυναστεύει όλο τα ανθρώπινο γένος. Προσμένοντας αυτή την βασιλεία ας εργαζόμαστε προσμένοντας το βραβείο, το ένδυμα, το στέμμα. Ένα βραβείο αληθινό πραγματικό και αιώνιο, φτάνει να βαδίζουμε στα ίχνη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ας μην ξεχνάμε το παράδειγμα ζωής του Κυρίου μας και την συνέχιση του έργου της διάδοσης του ευαγγελίου από τους αποστόλους. Α΄ Κορ. 11:1 Μιμηταί μου γίνεσθαι, καθώς και εγώ του Χριστού.
Προτρέπει ο απόστολος Παύλος και πράγματι όσοι δέχονται το Χριστό, το σώμα τους γίνεται κατοικητίριο του πνεύματος του Θεού.
Ιωάν. 14:23 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομε ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει.
Αποκ. 3:20 Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού.
Α΄Κορ. 3:16 "Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν;"
Α΄Κορ. 3:17 "Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός· διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις."
Α΄Κορ. 6:19 "Η δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυτών;"
Έχοντας την κατοικία του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας δείχνουμε πλέον με την ζωή μας και όχι με τα λόγια, ότι λατρεύουμε τον Θεό με πνεύμα και αλήθεια, φέρνοντας σαν γόνιμα δέντρα καρπούς, καρπούς πνεύματος Αγίου.
Ιωάν. 4:24 "Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αλήθεια πρέπει να προσκυνώσι."
Έχοντας την επιβεβαίωση του πνεύματος στις καρδιές μας, τι είναι αυτό που μπορεί να λογιστεί ανώτερο επάνω στην γη και καλύτερο από τις υποσχέσεις του Θεού για αιώνια ζωή; Ασφαλώς τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με την μέλλουσα βασιλεία, με την ουράνια Ιερουσαλήμ, και αν θέλουμε πραγματικά το συμφέρον μας, καλό θα ήταν να προσέξουμε και να εργαστούμε την σωτηρία μας, όχι με απλά λόγια αλλά με έργα πίστεως, μετανοίας και επιστροφής από τον δρόμο της αμαρτίας, την ευρύχωρη αυτή οδό του θανάτου. Ο Κύριος βρίσκεται στην είσοδο του οίκου του και μας περιμένει. Με απλωμένα τα χέρια προσκαλεί: Ματθ. 11:28 Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Πιστός και δίκαιος μισθαποδότης μας κάνει να είμαστε σίγουροι πώς ο κόπος μας δεν είναι μάταιος, πως δεν θα εργαστούμε άδικα, πώς δεν θα χρεοκοπήσει ο εργοδότης μας, αλλά θα λάβουμε τον μισθό μας, έναν μισθό δίκαιο σίγουρο και αιώνιο. Το τέλος του παρόντα πονηρού κόσμου είναι κοντά.
Α΄ Κορ. 7:31 "και οι μεταχειριζόμενοι τον κόσμον τούτον ως μηδόλως μεταχειριζόμενοι· διότι το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται."
Β΄ Πέτ. 3:13 "Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί."
Ας εργαζόμαστε λοιπόν όλοι εξαγοραζόμενοι τον καιρό, εργαζόμενοι για να λάβουμε τον στέφανο, το ένδυμα, την κορωνίδα της δόξας, γνωρίζοντας με κάθε διαβεβαίωση, πως ο κόπος μας δεν είναι μάταιος.
Παν. Κακούρης
|