|
 Ο Μπάκτα, 23 χρονών, έχει πολλούς λόγους να είναι στενοχωρημένος. Το τελευταίο χρόνο, η ζωή του αποσυντέθηκε. Αρρώστησε με φυματίωση, κι έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω. Ξαπλωμένος στο κρεββάτι χωρίς καμιά θεραπεία, του δημιουργήθηκαν πληγές απο τις βαρειές κατακλίσεις. Η θεραπεία στην Ινδία ήταν πολύ δαπανηρή, και αυτό σχεδόν εξάντλησε τις οικονομίες της οικογένειάς του, παρόλα αυτά δεν είδε καμιά βελτίωση. Παρουσίασε ακράτεια, και όντας καθηλωμένος στο κρεβάτι περίμενε το θάνατο.
Οταν έμαθε για την Ιεραποστολή μας (ΙΝF), ο πατέρας του με παρακάλεσε να τον επισκεφθώ. Στείλαμε τον Μπάκτα στο Κέντρο Φυματίωσης στο Νεπαλγκάντζ όπου έγινε σωστή διάγνωση και ο νεαρός άρχισε έναν μακροχρόνιο κύκλο θεραπείας. Συγχρόνως θεραπεύτηκαν οι πληγές απο τις κατακλίσεις και έκαμε μια 6ώρη εγχείρηση για ένα άλλο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί εξαιτίας της φυματίωσης. Υστερα απ’όλα αυτά, γύρισε στη κλινική στο Σουρκέτ όπου άρχισε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης.
Λίγους μήνες αργότερα, η νεαρή του σύζυγος τον εγκατάλειψε για κάποιον άλλο, πιο μεγάλο, πιο πλούσιο, και πιο υγιή.
Παρόλ’αυτά ο Μπάκτα συνεχίζει το πρόγραμμα αποκατάστασής του. Εκαμε μεγάλη πρόοδο και τώρα μπορεί να φροντίζει τον εαυτό του. Πριν λίγες μέρες ένας νέος ασθενής ήρθε στη κλινική να μάθει να χρησιμοποιεί αναπηρική καρέκλα. Ο εκπαιδευτής της Ιεραποστολής έλειπε άρρωστος, και καθώς εξηγούσα στον νέο ασθενή τη δυσκολία αυτή, ο Μπάκτα μίλησε: «Θα το καταφέρω εγώ!»
Καθώς κοίταγα από το παράθυρό μου αργότερα εκείνο το απόγευμα, και είδα τον Μπάκτα να διδάσκει υπομονετικά τον νεαρό να κάνει μανούβρες με την αναπηρική του καρέκλα, μου έκαμε εντύπωση πώς ο Μπάκτα ξεπερνούσε τα δικά του προβλήματα για να βοηθήσει κάποιον άλλο. Ηταν πολύ συγκινητικό.
todayinnepal
|
