cd  ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 6 μ.μ
spacer.png, 0 kB

alt

" Η έρημος και η άνυδρος θέλουσιν ευφρανθή δι' αυτά, και η ερημία θέλει αγαλλιασθή και ανθήσει ως ρόδον."

Ησαίας 35,1 

 
            ΜΑΡΑΝΑΘΑ!
     Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΧΗ
     ΕΛΑ ΧΡΙΣΤΕ ΞΑΝΑ!

         ΑΠΡΙΛΙΟΣ 
 2023       

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
          1 2
 3  5  6 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30

spacer.png, 0 kB
spacer.png, 0 kB
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 6 μ.μ
Συντάχθηκε απο τον/την Εκδότης   
Τετάρτη, 14 Ιούλιος 2010 23:45

Την Παρασκευή στις 6 μ. μ.
Η νοσοκόμα μας φέρθηκε ευγενικά μεν αλλά εντελώς επαγγελματικά και σαν να την ενδιέφεραν μόνο τα χρήματα που θα εισέπραττε.
«Να μην ανησυχείτε» μας είπε, «το μωρό δεν είναι καν σχηματισμένο, το μόνο που χρειάζεται είναι να βγει ένα "κομματάκι ιστού" από τη μήτρα».
Είχαμε έρθει με τη γυναίκα μου σ' αυτή τη καινούργια κλινική γιατί σκεφτήκαμε την πιθανότητα της έκτρωσης. Αυτή η πρώτη εγκυμοσύνη, μας ήρθε εντελώς απρόσμενα και κανένας μας δεν αισθανότανε έτοιμος να γίνει γονιός. Ήμασταν και οι δύο πολύ απασχολημένοι με τις δουλειές μας. Ήταν ο τρόπος ζωής μας. Παιδιά θέλαμε να αποκτήσουμε στο μέλλον όταν θα ήταν όλα τέλεια, όταν θα είχαμε το δικό μας σπίτι. Στην πραγματικότητα, αν και ένιωθα κατά κάποιο τρόπο ένοχος, έτεινα προς αυτή τη λύση. Η γυναίκα μου πάλι μη έχοντας ακούσει τίποτε άλλο, σκεφτόταν πως η έκτρωση ήταν απλά κάτι παραπάνω από την αντισύλληψη.
Τον τελευταίο καιρό και οι εφημερίδες αλλά και η τηλεόραση είχαν ασχοληθεί με το θέμα των εκτρώσεων και πάλι, αλλά οι γνώμες συγκρούονταν. Οι μεν έλεγαν ότι η έκτρωση είναι φόνος, οι δε ότι είναι δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίσει για το σώμα της. Γινόταν μια μάχη η οποία είχε τώρα μπει και στη δική μας ζωή. Είχαμε μόλις 20 μέρες περιθώριο να αποφασίσουμε για τη νόμιμη επέμβαση.
Ήμασταν μπερδεμένοι και σ' αυτό δεν μας βοήθησαν οι φίλοι μας καθόλου. Κάποιοι λέγανε ότι η έκτρωση θα ήταν απλώς μια αναρρόφηση του περιεχομένου της μήτρας, μια πολύ απλή επέμβαση, ενώ άλλοι θεωρούσαν ότι θα θανατώναμε το παιδί μας. Από την άλλη σκεφτόμασταν ότι θα ήταν δύσκολο να σηκώσουμε το οικονομικό βάρος που θα έφερνε ένα παιδί, ενώ και οι δύο δεν ήμασταν έτοιμοι συναισθηματικά να αναλάβουμε την υπευθυνότητα του γονιού. Έτσι με δισταγμό κλείσαμε ένα ραντεβού στην κλινική.
«Την Παρασκευή στις 6 μ. μ. Έτσι δεν θα χρειαστεί να πάρετε άδεια από τη δουλειά σας. θα έχετε το Σαββατοκύριακο για να συνέλθετε .....»
Οι μέρες πέρασαν σιγά... δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου για το θέμα της έκτρωσης, θα μεγάλωνε την αγωνία μας. Εξάλλου αυτή ήταν η κοινή μας απόφαση.

Έτσι λοιπόν ήρθε η Παρασκευή. Πήγαμε και οι δύο στις δουλειές μας με εκνευρισμό και προσπαθήσαμε να είμαστε διαρκώς απασχολημένοι. Είχαμε ζητήσει να φύγουμε νωρίτερα για... "κάποιες δουλειές".
Το συναίσθημα ήταν περίεργο. Ανυπομονούσαμε να έρθει η ώρα για να τελειώνει αυτή η υπόθεση..

Κάποια στιγμή, ήρθε στα χέρια μου ένα άρθρο για τις εκτρώσεις. Μόνο που αυτή τη φορά, αυτό που είδα στις φωτογραφίες ήταν εντελώς διαφορετικό από ότι είχα ακούσει μέχρι τότε. Μάλιστα περιείχε φωτογραφίες από τα λεγόμενα "κομματάκια ιστού", μόνο που αυτά δεν ήταν  "κομματάκια ιστού". Έβλεπα μικρά χεράκια με μικροσκοπικά δαχτυλάκια καθώς και ποδαράκια, μινιατούρες μεν, αλλά τέλεια σχηματισμένα.

Είδαμε τις φωτογραφίες αυτές με τη γυναίκα μου και δάκρυα γέμισαν τα μάτια μας. Κανείς δεν μας είχε πει ότι αυτή ήταν η πραγματικότητα μιας νόμιμης έκτρωσης. Ειδικά αυτοί που ήθελαν να μας "βοηθήσουν" στην κλινική. Είχαμε πλήρη άγνοια....
Πόσο ευγνώμονες ήμασταν αντικρίζοντας τα γαλανά ματάκια της κορούλας μας.
Τρία χρόνια πριν περίπου, την Παρασκευή στις 5:30 μ. μ. αλλάξαμε γνώμη...
Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 06 Αύγουστος 2010 18:52
 
spacer.png, 0 kB
spacer.png, 0 kB
spacer.png, 0 kB