|
 Χαρακτηρίζοντας την εποχή μας θα έλεγα πώς είναι η εποχή της αντίφασης της πλεονεξίας της ανέχειας, η εποχή που έχει χάσει η ανθρώπινη υπόσταση κάθε αξία, και έχει καταντήσει πλέον ο άνθρωπος, σε γενικές γραμμές, να μην έχει σεβασμό σε τίποτε.
Παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται κατά καιρούς από μερικές ομάδες ανθρώπων να συστήσουν μία ορθολογιστική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, η κατάσταση παραμένει και το αποτέλεσμα να δηλώνει , πώς ο άνθρωπος μπορεί τεχνολογικά να έχει φτάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό αλλά ηθικά να είναι πολύ χαμηλά. Δικαιολογείται πώς προσπαθεί για το καλό και ισχυρίζεται πώς το έχει καταφέρει, αλλά το αποτέλεσμα δηλώνει άλλα πράγματα. Μπορεί η τεχνολογία να έχει φτάσει όπως προείπαμε ψηλά αλλά έχει και αυτή το τίμημά της. Δεν έχει κανείς παρά να παρακολουθήσει ένα δελτίο ειδήσεων για να διαπιστώσει πώς λόγο της τεχνολογίας η μόλυνση της ατμόσφαιρας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που σε μερικά χρόνια η γη θα γίνει ακατοίκητη.
Τα έντονα και πολλές φορές καταστροφικά φαινόμενα δηλώνουν πώς Αυτός που τοποθέτησε έτσι τα πράγματα, κάτι παραπάνω γνώριζε από εμάς τους ανθρώπους, και πώς αυτή η αλυσίδα της ζωής και υπάρξεως πάντων επάνω στην γη δεν πρέπει να σπάσει. Ο άνθρωπος καταστρέφει το σπίτι του με καταιγιστικό ρυθμό και προσπαθεί να βρει μία φόρμουλα, έναν συμβιβασμό, να περιορίσει την καταστροφή αλλά δεν μπορεί ούτε σε αυτό να συμφωνήσει με τον συνάνθρωπό του. Ξεχνά την σύσταση του Θεού όταν τοποθέτησε τον πρώτο άνθρωπο στην Εδέμ για να εργάζεται τον παράδεισο και να τον προσέχει. Γένεσις 2:15 Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν.
Προσπαθεί πάλι να δημιουργήσει ένα πολίτευμα στο οποίο να υπάρχει ισομερής και δίκαιη κατανομή του πλούτου αλλά και εργασία για όλους. Ειρήνη και χαρά και ευτυχία χωρίς πολλές οικονομικές επιβαρύνσεις , αλλά ούτε και εδώ μπορεί να πετύχει τίποτε. Άλλωστε βλέπουμε τα γεγονότα, που δηλώνουν πώς όλες αυτές οι προσπάθειες είναι μάταιες.
Τι λείπει από τη ανθρωπότητα σήμερα; Ο φόβος του Θεού. Παρ όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί και αναλυθεί από πολλούς για πολιτικά και οικονομικά συστήματα, αν ο άνθρωπος εφάρμοζε την προτροπή εντολή του Κυρίου, πως αυτό το οποίο θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι να το κάνεις πρώτος εσύ σε αυτούς (Ματθαίος 7: 12), θα ήταν κατά την γνώμη μου η κοινωνία πολύ καλύτερη.
Δεν χαρακτηρίζει άδικα η Βίβλος τον σημερινό κόσμο σαν πνευματική Βαβέλ ή σαν Βαβυλώνα, μία κοινωνία πλήρης συγχύσεως, όπου κάθε ένας κάνει ότι θέλει βαπτίζοντάς το ανάλογα με την πλευρά του συμφέροντος που το βλέπει , άλλοτε καλό και άλλοτε κακό. Το μόνο που χρειάζεται για να καταφέρει τα παραπάνω ο άνθρωπος είναι να καυτηριάσει την συνείδηση του. Και όταν καυτηριάσω κάτι, θα πει το νεκρώνω, θα πει δεν το αισθάνομαι πλέον, και μπορώ να κάνω οτιδήποτε χωρίς να ενοχλούμαι πλέον από αυτό.
Αποβάλλοντας από την καρδιά του ο άνθρωπος τον Θεό και τον νόμο του τον άγιο, αυτομάτως παύει πλέον να απολαμβάνει την δόξα και την τιμή που τον στεφάνωσε ο Κύριος, και κάνει πράγματα που ούτε τα άλογα ζώα δεν κάνουν. Αναφέρομαι στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, σχετικά με τους ομόφυλους και με τους γάμους που θέλουν να κάνουν. Το μόνο που θέλουν είναι δημοσιότητα, να ασχολούνται όλοι με αυτούς και να προβάλλονται από τα media οι θέσεις και οι απόψεις τους. Ο Θείος νόμος, για αυτούς, είτε εξηγείται με την δική τους σκοπιά και συμφέρον, είτε αγνοείται παντελώς.
Ο δρόμος για την αιώνια ζωή είναι δύσκολος και τραχύς. Ματθαίος 7:14 Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν, και μπροστά στα επερχόμενα δεινά και τιμωρία στους αποστάτες ανθρώπους, πολλοί εφαρμόζοντας την μέθοδο της στρουθοκαμήλου πιστεύουν πώς θα αποφύγουν την οργή του Κυρίου. Ούτε ακόμα και την φύση δεν μπορούν να πάρουν σαν παράδειγμα, για να μας πουν ποιο ζώο (εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις και από την αρχή της δημιουργίας τους κάποια ζώα για να διατηρηθεί η αλυσίδα της ζωής αρραγή είναι αρσενικά και θηλυκά ή αλλάζουν φύλο κατά την διάρκεια της ζωής τους) , κάνει αυτά τα αίσχη που κάνει ο σημερινός άνθρωπος.
Ας σκεφτούμε όλοι πώς ο άνθρωπος αξίζει κάτι περισσότερο από το να συμπεριφέρεται όπως τα ζώα ή χειρότερα από αυτά. Ας σκεφτεί ο άνθρωπος με την λογική που τον προίκισε ο Θεός και πού τον άφησε ελεύθερο επάνω στην γη κυρίαρχο στα έργα Του.
Τέλος, πώς κάποιος πέθανε για τον άνθρωπο επάνω στον σταυρό και πώς αυτό το αίμα που χύθηκε για αυτόν είναι άγιο και τίμιο και δεν πρέπει κανείς να μιαίνει αυτήν την προσφορά και θυσία του Ιησού Χριστού πράττοντας βδελικτά ενώπιον του Θεού.
Παν Κακούρης
|
