Ο Αμβρόσιος εξυμνεί τον Θεοδόσιο ως πρότυπο χριστιανού ηγέτη λέγοντας : "το εκπληκτικότερο όμως χαρακτηριστικό του ηταν η ευσεβής ταπεινότητά του" και βέβαια τεχνηέντως δικαιολογούσε τον Θεοδόσιο λέγοντας στη συνέχεια οτι "παρασύρθηκε απο τις πιέσεις ορισμένων αντρών του περιβάλλοντός του και θέλησε να τιμωρήσει τους Θεσσαλονικέις ...παρόλο που τους ειχε ήδη συγχωρήσει με παράκληση του επισκόπου .Υποβλήθηκε όμως και ο ίδιος στις πειθαρχικές ποινές της εκκλησίας ετσι ωστε ο λαός του ...οταν τον ειδε να σκύβει μετανοημένος στο χώμα.έκλαψε ακόμη πιο πικρά... Αυτές και πολλές ακόμη καλές πράξεις,που δεν θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε εδώ ,εκανε αυτός μες στη νεφέλη που καλύπτει κάθε μεγάλη Μεγαλειότητα και Υψηλότητα. Η ανταμοιβή του θα ειναι η αιώνια μακαριότητα,την οποία επιφυλάσσει ο Θεός για όλους τους αληθινά ευσεβείς""
Αυτά όλα τα ειπε ο Αμβρόσιος μετά την σφαγή που εκαμε ο Θεοδόσιος στη Θεσαλονίκη το 390 οπου σφαγίασε στον ιππόδρομο 7.000 (αλλες πηγές ομιλούν για 15.000 θύματα) γυναίκες,άνδρες, παιδιά, ηλικιωμένους.
Ο επισκοπος Θεοδώρητος γραφει το εγκλημα του Θεοδοσίου και των δημίων του ως εξής"τους θέρισαν μονομιάς,οπως τα στάχυα κατα την συγκομιδή"
Το επίγειο "θεϊκό κράτος" λαμβάνει σάρκα και οστά, οταν συμμάχησαν επίσκοπος και αυτοκρατορας , οι δύο "μεγάλοι" ή μάλλον "μεγαλύτεροι άνδρες της εποχής τους (Niederhuber), και πολέμησαν τους "αιρετικούς "...Ο Θεοδόσιος βαπτίσθηκε πολύ πριν το θάνατό του στο ονομα της τριάδος και εγινε ουσιαστικά ανδρείκελο στα χέρια του Αμβροσίου.
"Θείο κράτος" παραπέμπει στον καισαροπαπικό Ανομο που θα καθίσει ως θεός και θα επιβάλει την βασιλεία της θρησκευτικής ανομίας με ισχύ ως απο Θεού εντεταλμένου να θύσει και να απωλέσει κάθε αλλόδοξο που θα τολμήσει να μην πιστευει στο δόγμα του τριαδικού θεού που ως θείο κρατος εχει επιβάλει ως την απόλυτη αλήθεια ενώ στην πραγματικότητα αυτή η εξωβιβλική δοξασία της τριάδος ειναι το απόλυτο ψευδος.
Αυτό το ψευδοθε-ι-στικο ονομαζόμενο "θεϊκό κράτος" που βασιλεύει επί της γης και μάλιστα η καταδυναστευτικη του ισχύς είναι πολιτικοθρησκευτικη και το οποίο δεν είναι άλλο παρά το Ρωμαϊκό της Δύσης μαζί με το Βυζαντινό της Ανατολης ταιριάζει με αυτό που αναφέρει ο απ Παύλος στην Β Θεσ/κεις 2:3-4 περί ελευσεως της ιεροκρατικης αποστασίας και βασιλικής εμφανίσεως του Ανθρώπου της ανομιας η αμαρτίας(Ανθρώπου ανομιας = άνομο ανθρωπο-θρησκευτικο σύστημα εξουσιας) ο αντικειμένος-εναντιωμενος και υπεραιρομενος-υπερηφανευομενος επί πάντα Θεόν η σεβάσμα,και μάλιστα να καθίσει εις τον ναό του Θεού αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι θεός "
Απο τις 10 Ιαν. του 381 ο Θεοδόσιος με διάταγμα επιβάλει την απαγόρευση των "αιρετικών λατρειών" και επίσης τη λειτουργία μονο των ορθοδόξων(τριαδικών) εκκλησιών. Εστειλε το στρατηγό Σαπώρ στην Ανατολή για να διώξει τους αρειανιστές (αντιτριαδιστές) επισκόπους απο τις εκκλησίες. Παντού καταδιώχτηκαν ανελέητα ...μονο οι Γότθοι υποστήριξαν για μερικές δεκαετίες ακόμους του μονοθεϊστές αντιτριαδικούς επισκόπους!
Tο ετος 382 εμφανίζεται ο ορος "ιερα εξέταση". Οι κρατικοί κλητήρες έπρεπε να συλλαμβάνουν τους "αιρετικούς" καθε εναν δηλ που δεν πίστευσε στο τριαδικό δόγμα ...και να τους παρουσιάζουν στο δικαστήριο. .
Ο Θεοδόσιος θεσπισε πέντε νομους απο το 381 εως το 391 ενάντια στους αιρετικούς μονοθεϊστές , που δεν ακολουθούσαν την οδό της τριαδοθεϊας ως κρατικής απόλυτης εθελοθρησκείας. Οι μαρτυρες της Ιουδαιοχριστιανικής μονοθεϊστικής πίστης εβλασφημούντο ως " αποστάτες"και "παράφρονες" και εκδιώκοντο με κάθε βαναυσότητα . Ετσι ηλθε και βασίλευσε η τριαδοθεϊστική αιρεσιοκρατία με τους υποτακτικούς της οι οποίοι ησαν οι πραγματικοί αποστάτες της μονοθεϊστικής Ιουδαιοχριστιανικής πίστης που κήρυξεο Χριστός και οι Απόστολοί Του. .
Ο τέταρτος χρονικά νόμος του Θεοδοσίου επέβαλε τον κοινωνικό αποκλεισμό: " Θα προτείναμε μάλιστα να διωχθούν μακριά και να εξοριστούν, εαν δεν ηταν προφανώς πιο βαρειά τιμωρία ΤΟ ΝΑ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥΣ. ΘΑ ΖΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΩΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ. Δεν θα μπορέσουν ποτέ πια να είναι όπως πριν. Γι αυτούς δεν υπάρχει μετάνοια,δεν ειναι απλά έκπτωτοι αλλά χαμένοι" {Θεοδοσ. Κώδ. 16,7,1 κ.ε 16,10,12, Geffcken, Der Ausgang 156. Tinnefeld 268 κ.ε.}
Ο τελευταιος νόμος χαρακτήριζε τους αποστάτες που ειχαν καταλάβει υψηλά αξιώματα "διεφθαρμένους" και όριζε να χάνουν την υπόληψή τους (infamia) και να μη συγκαταλέγονται ούτε καν στις κατώτερες τάξεις. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ. (σ. 583 Η Εγκλημ Ιστορία καρλ ντεσνερ .)
